Als ik in Thessaloniki verblijf ga ik 's zondags, als het uitkomt, naar het park bij de Witte Toren om in het paviljoen van Xarchákos een ouzaki te nuttigen. Vandaag had ik, evenals vorige week, geluk. Het weer was mooi genoeg om buiten te zitten. Het was minder warm dan vorige week, maar in het magere voorjaarszonnetje was het toch nog goed te doen. Ik had mijn pijp en een goed boek bij mij, zodat ik gegarandeerd een rustige en aangename middag had.
Zo kalm voor je uit paffend zou je het niet zeggen, maar er is veel aan de hand in Griekenland op het ogenblik. Dat ligt aan de financiële crisis. De bevolking snapt heel goed dat het een en ander moet gebeuren om daaraan het hoofd te bieden, maar de grenzen van wat mogelijk is zijn bereikt. De economie is zienderogen aan het instorten, de Grieken brengen offer op offer, maar zij voelen zich in toenemende mate in de steek gelaten door het gebrek aan solidariteit bij hun Europese partners, Duitsland en Nederland voorop. De manier waarop bijvoorbeeld de Nederlandse media, grotendeels gedesinformeerd en belust op sensatie, berichten, met allerlei broodjes aap over zeer vervroegde pensioenen en aanverwante onzin, die als harde waarheden worden gepresenteerd, hebben in Griekenland veel kwaad bloed gezet.
De roep om desnoods maar door het diepste dal te gaan, de euro in de steek te laten en de drachme weer in te voeren, wordt steeds luider. De voorzienigheid verhoede dat het gebeurt, maar wanneer irrationele factoren als nationale eer en trots in het spel zijn, kunnen de slechtst mogelijke besluiten worden genomen. Menige echtscheiding, die eenvoudig had kunnen worden geregeld, is door irrationele sentimenten op een drama uitgelopen. Bij veel EU-landen is dat besef nog niet doorgedrongen.
Ik zie minister de Jager al handenwrijvend in de Tweede Kamer verschijnen als de Grieken besluiten de boel failliet te verklaren en hun crediteuren, waaronder vrijwel alle Nederlandse banken, het nakijken te geven. In dat geval gaat het de Nederlanders veel, heel erg veel geld kosten. Daar is die paar miljard voor de overname van ABN-Amro en Fortis niets bij. Nederland, Duitsland en andere crediteuren hebben groot belang bij het vermijden van een Grieks bankroet, want nu vangen ze op hun leningen aan Athene exorbitante rentes. In gewone taal noemen we dat zakkenvullerij. Yiannis ligt op zijn rug en we willen hem wel overeind helpen, maar dat moet wat kosten. De arrogante, grote mond van Europa stuit de Grieken steeds meer, en terecht, tegen de borst. Dat draagt niet bij tot het oplossen van het schuldenprobleem. Een grote mond lost nooit iets op. Geert Wilders is bij lange na niet de enige die dat nog niet door heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten