vrijdag, december 28, 2012

A Christmas Carol


Op eerste kerstdag gaat Londen een klein beetje dood. Er is geen enkele vorm van openbaar vervoer, behalve taxi's. Wat al die buitenlandse bezoekers, die vanmorgen in mijn hotel aan het ontbijt zaten, vandaag aan moeten, is mij een raadsel. Vrijwel alle horeca laat het ook afweten. Een merry christmas vinden de Engelsen dat. Er hangt een dreigende lucht boven Queen's Gate Gardens. In grote delen van het land is wateroverlast vanwege het zondvloedachtige weer. Overal waar je komt zie je mensen met rode kerstmutsen. Zelfs gisteren bij de het inchecken voor de Eurostar, al was dat nog net Brussel. Het ontbrak er nog maar aan dat de stoere mannen van de UK Border Control zo'n ding opzetten. Ze controleren streng, die Engelsen. Voor je de Eurostar ingaat en weer na aankomst. Uit alle luidsprekers golft Engelse of Amerikaanse kerstbagger. Sentimentele drek die treuriger stemt dan het druipende weer. Soms moet ik de neiging onderdrukken om luid het 'Jezus is geboren, halleluja, halleho. Jezus is geboren in een bakske vol met stro' van Urbanus aan te heffen.

Ik word voor het kerstdiner verwacht bij mijn Londense nicht. Tijdens het ontbijt heb ik een route uitgestippeld. Ik wil van Chelsea naar Fulham lopen. Dickens, schrijver van de beroemde Christmas Carol, was een groot wandelaar. Hij liep met gemak grote afstanden en soms in het holst van de nacht. Hij kende de weg. Ik verdwaal gemakkelijk. Gisteren nog liep ik van het metrostation Gloucester Road op weg naar mijn hotel weer precies de verkeerde kant op. Een behulpzame, jonge vrouw zonder kerstmuts, bracht mij op het goede spoor. Ik logeer wel vaker in dit hotel. Ik kan het mij gemakkelijk maken en een taxi nemen. Die zijn in Londen nog veel duurder dan in Nederland. Met kerst is er een surcharge. Ik kan bovendien de beweging goed gebruiken in deze week van eten en drinken.

Dickens kon soms behoorlijk sentimenteel zijn. Half geletterd Engeland in tranen door de dood van little Nell, bijvoorbeeld. Ik vraag mij af wat hij van de imbeciele grolligheid van die kerstmutsen zou hebben gevonden. Van dat dreinende 'I'm dreaming of a white Christmas,' of het trommelvliesschrompelende 'Jingle bells.' Samen met Charles Dickens Urbanus zingen, als dat eens had gekund! Voorlopig heb ik mijn wandeling voor de boeg, die ik schat op ongeveer een uur. Tenzij ik verdwaal. Dan moet ik de geest van Marley maar aanroepen en alsnog een taxi nemen. Desnoods met een kerstmuts achter het stuur. Scrooge betaalt.

©Kees Klok


Geen opmerkingen: