Je
kunt hier je mobiel nog rustig op een terras laten liggen als je naar
het toilet gaat. Hooguit dat iemand op de deur komt kloppen omdat hij
natuurlijk net op zo'n ogenblik begint te bellen. De mensen doen hun
deuren niet op slot als ze om een boodschap gaan. Ook niet in het
toeristenseizoen, wanneer er vreemdelingen rondlopen. De vrouw die de
kiosk drijft laat de zaak open, de kas zo voor het grijpen, als ze
even om koffie gaat in het café
aan de overkant. Er is wel politie, maar die is er vooral voor de
verkeersongelukken en misschien een zeldzaam passiemisdrijf. Zonder
die ongelukken zou de bijna idylle op een half uur vliegen van Athene
compleet zijn, want de zon schijnt, ik zit met koffie en een pijp op
mijn favoriete terras en een passiemisdrijf, ach.
Een
aardige mevrouw in het postkantoor aan de andere kant van de platia
heeft mij zojuist een stapel schriften met harde kaft verkocht,
van het ideale dagboekformaat. Drie euro per stuk. Iedere keer dat ik
hier ben, riskeer ik overgewicht in het vliegtuig. In Nederland vind
ik zelden zulke cahiers, behalve die van Moleskin, maar die gebruik
ik uitsluitend voor cursieven. Ik ben kieskeurig. Ik houd niet van
randen vet aan mijn vlees, ook niet van orgaanvlees, en al helemaal
niet van schriften die door ringen bijeen worden gehouden. Ik kocht
er vijftien postzegels bij waarvan je de combinatie 1 x 0,50 + 2 x
0,20 = brief naar 'Europa' moet maken (voor de Grieken heb je
Griekenland, de rest van het continent is Europa). Een formule die
mooi oogt op een envelop. Griekenland heeft altijd prachtige zegels
en nog echte postkantoren, waarmee het Nederland ver vooruit is.
Als
ik door de Alblasserwaard fiets, tel ik altijd de inteeltkoppen,
waaraan de biblebelt een deel van zijn faam heeft te danken.
Door import vanuit de grote steden lijken er ieder jaar minder te
zijn. Dat is gezichtsbedrog. Er wordt onverminderd in Zijn naam
doorgefokt, maar de aanwas door immigratie overtreft wellicht die
vanwege de godvrezende boer zijn zaad over de akker des Heeren. Of
men houdt het kroost op stal, tenslotte zie je ook steeds minder
koeien in de wei. Op Skyros zie ik weinig van die koppen. Misschien
kijk ik door mijn gekleurde verliefd-op-dit-eiland-bril, of stelt men
een gezonde doorstroming op prijs. Naast veel weduwen, voor zo'n
kleine gemeenschap, valt het grote aantal aantrekkelijke meisjes op.
Het nabije Athene trekt, maar niet iedereen lijkt die godin te
volgen. Misschien trekken de nimfen, die Skyros in mythologische
tijden bevolkten, nog meer. Dat moet dan vooral nog lang zo blijven.
©Kees
Klok
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten