dinsdag, oktober 15, 2013

Vertraging





Het is druilerig. Laaghangende bewolking. Chagrijnweer. Ik zit op het vliegveld van Thessaloniki te wachten op mijn vlucht naar Schiphol. Al bijna een uur vertraging. Slecht voor het humeur, omdat ik vroeg op moest na een late avond in Loxias. Dan word je van hangen op een oncomfortabele stoel geen olijkerd. Tot vorig jaar was er na de bagagecontrole een aardig cafetaria, met een aardig meisje, waar je rustig kon zitten. Het is geslachtofferd aan de uitbreiding van de 'belastingvrije' winkel. Nog meer parfums slijten is in crisistijd van groter belang dan ergens lekker kunnen zitten.

Op een stoel bij het raam, zo'n beetje naast uitgang twaalf (gate in luchtvaarttermen) zie ik een plastic tas en een rugzak liggen. Onbeheerd. Niemand die er op let. Het ziet er niet dreigend uit, maar ik kijk wel af en toe die kant op. Een kwartier later liggen ze er nog. Een veiligheidsbeambte sjokt langs, staart er enige tijd naar en kijkt dan voorzichtig in de plastic tas. Daarna sjokt hij verder. Het is kennelijk in orde. Buiten regent het nog steeds, van mijn vlucht vernemen we geen nadere informatie.

Langzamerhand wordt mijn kop minder troebel, waarmee het raadsel zich begint op te dringen. Van wie is die bagage, waarom is er in geen drie kwartier iemand geweest om die tassen op te halen? Zijn ze van iemand die op het toilet onwel is geworden en nu bewusteloos achter de deur ligt? Zijn ze van iemand die in de kraag is gevat wegens het stelen van een fles drank uit de duty free? Of van een dronkelap die ergens op grote hoogte zijn roes uitslaapt en van zijn bagage niet meer afweet? De Sherlock Holmes in mij begint zich te roeren. Wat is het drama dat hier achter schuilt? Ineens hoor ik dat mijn vlucht wordt aangekondigd. Eindelijk.

Terwijl ik mij in de rij voor de uitgang schaar komt een dame aanlopen op kekke hakjes en in een rokje met ondeugende splitjes. Ze heeft mooie benen, maar kan niet echt met die hakjes overweg. Om haar nek bungelt een identificatiebewijs. Een official dus. Ze buigt zich over tas en rugzak. Met een handvol formulieren en een handvol pennen kijkt ze spiedend rond. Mijn instapkaart wordt gecontroleerd, men wenst mij een prettige vlucht. Ik loop naar de bus die mij naar het toestel zal brengen. Het regent nog steeds, maar de lucht lijkt lichter te worden.

©Kees Klok


Geen opmerkingen: