zondag, februari 09, 2014

Treinverkeer





Om kwart over één kijk ik op het internet naar de vertrektijden van de trein naar Den Haag. Daar heb ik aan het eind van de middag een afspraak. Geen treinverkeer tussen Dordrecht en Rotterdam, lees ik. Op last van de brandweer. Een reden voor die last wordt niet gegeven. Er staat wel dat er snelbussen rijden en dat we moeten rekenen op een uur vertraging. Ik sluit de computer af en besluit direct op pad te gaan. Ik heb nog tijd genoeg, maar je weet nooit hoe de reis gaat verlopen. Ben ik te vroeg, dan kan ik mij altijd in café De Posthoorn gaan vertreden.

Half twee. Aan de Krispijnzijde van het station verzamelt zich een groeiend aantal passagiers. Aan de centrumzijde wemelt het van bewakers en politie. Er staat zelfs een ziekenwagen uit voorzorg. Aan de kant waar die beambten nodig zijn, staat één opgefokte NS'er zonder lontje. Er stopt een auto. Een moeder die even haar dochter afzet. Er moet een koffer uit de achterbak gehaald. De Autoriteit stapt er op af en sommeert tot vertrek. Een zinloze poging tot intimidatie. Inmiddels blijkt de klassieke berber-met-grote-bek gearriveerd. Er stopt een touringcar. Terwijl de passagiers uitstappen roept de berber: 'Meneer, meneer, gaan wij dáár allemaal in!' Geen onvertogen woord, maar de toon is provocerend. De Autoriteit trapt er in. Terwijl de touringcar tot ieders verbazing leeg wegrijdt, beent hij op de berber af om verhaal te halen. Verhaal waarop? Er is niets verkeerds gezegd, hij staat voor aap. Zijn laatste restje ingebeeld gezag wordt op pesterige wijze weggelachen.

Twee uur. Nog steeds geen snelbussen, wel steeds meer mensen. Ik houd het voor gezien en neem de stadsbus naar de Merwekade. Even later zet ik, comfortabel in de waterbus, koers naar Rotterdam. Op het Willemsplein, achter de aanlegplaats, staat tram 7 klaar. In een mum ben ik op Rotterdam centraal, waar ik een intercity naar Den Haag Hollands Spoor neem. Een eerdere sprinter laat ik lopen. De sprinter is een mensonwaardig treintype, omdat er geen toiletten inzitten. In Den Haag giet het van de regen. Bij de stationsboekhandel koop ik een paraplu. De Posthoorn moet ik overslaan, maar ik kom tijdig en aangenaam ontspannen op mijn afspraak.

©Kees Klok

Foto: auteur


Geen opmerkingen: