Om
het half uur komt een stoomtrein langs mijn huis. Dat is het aardige
als je bij een spoorbaan woont. Ik woon in de buurt van twee
spoorlijnen. Op tweehonderdvijftig meter van mijn huis is de
scherpste en gevaarlijkste spoorwegbocht van Nederland. Iedere nacht
komen daar giftreinen voorbij. Ook de trein die vorig jaar in België
een ramp veroorzaakte is dwars door Dordrecht gereden en heeft daar
die bocht genomen. Iemand heeft eens op een kaart de gevolgen
getekend als die trein niet in België was ontploft, maar in
Dordrecht de bocht zou hebben gemist. Daarna heeft de brandweer naar
verluidt wat struweel langs het spoor verwijderd en enkele
brandkranen geplaatst. Het is verboden terrein, ik kan het niet
controleren.
De
stoomtrein hoort bij het evenement Dordt in Stoom. Iedere twee jaar
stoomt de stad. Al jaren. Het begint altijd op vrijdagavond met een
vlootschouw op de Oude Maas. Die heb ik dit jaar gemist. Ik was in
Haarlem, waar de Bevriende Schrijfster trouwde. Een zonnig
bruiloftsfeest, mooie muziek, mooie mensen.
Ik
heb in Haarlem overnacht. In een hotel in de schaduw van de St. Bavo.
Vanmorgen vroeg reisde ik terug naar Dordrecht. Toen ik aankwam stond
de stoomtrein aan het perron. Een feest van negentiende-eeuwse
techniek. Hij verhoudt zich uiterlijk tot de intercity als een
mercedes tot een lelijke eend. De lelijke eend, razend populair in de
tijd dat ik de Bevriende Schrijfster leerde kennen, maar nu vrijwel
uitgestorven.
Je
kunt een 'stoomrondje' Dordt maken. Eerst in de trein, dan op een
boot en vervolgens terug naar het station in een bus uit de jaren
vijftig. Ik vind dat het Dordtse taxiwezen tijdens het stoomfestival
de lelijke eend van stal moet halen.
©Kees
Klok
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten