Mijn
CD- speler moet worden schoongemaakt. Daartoe moet ik hem uit de
stereotoren in het wandmeubel halen en een kluwen kabels ontwarren.
Ik ben al anderhalf jaar bezig daar moed voor te vergaren.
Ondertussen draai ik cassettebandjes. Die speler doet het nog goed,
al stamt hij eveneens uit 1989. Toen kocht Stella de apparatuur via
een bedrijf dat van alles tegen aantrekkelijke prijzen leverde aan
diplomaten. Ze was net overgeplaatst naar het Griekse consulaat in
Düsseldorf.
Daar wandelden wij vaak in grijze winterweekeinden langs de Rijn van
de Kennedydamm naar de Altstadt en vice versa.
Op
zondagavond nam ik de trein terug naar Dordrecht, waarna zij de
daarop volgende vrijdagavond met haar belastingvrije Golf GD kwam
aanrijden. Dat duurde zes jaar. Toen wilde Athene haar overplaatsen
naar Australië,
wat het begin was van haar carrière
als literair vertaalster. Tot haar overlijden, halverwege het verhaal
van Saïda
en Adinda in Max Havelaar.
Ik
zet een bandje op van Cafe Aman Amerika, Griekse Canadezen of
Canadese Grieken, die een mengelmoes van Griekse en andere
Levantijnse muziek spelen. Veel nummers lijken op klezmer. Ook dat
waarmee het bandje begint. Als ik een moeilijk ogenblik heb, ga ik
klezmer beluisteren of iets van Cafe Aman Amerika. Soms doe ik dan
zomaar ineens een dansje door de kamer.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten