Omdat
ik de verkoudheid, opgelopen in een van de overvolle stadsbussen, er
uit moet zweten, ben ik lopend naar Prinkipos gekomen. Een klein uur
in mijn tempo. Ik zit op het terras en drink een tsipouro. Farmako
(medicijn) volgens mijn schoonvader. Hij kon het weten. Hij
trotseerde er de harde winters in de bergen mee. Tegenover mij het
geboortehuis van Mustafa Kemal, de vader der Turken. Als het kon had
ik weleens een raki met hem willen drinken en hem horen vertellen
over het Thessaloniki van zijn jeugd. Voordat de stad werd ingelijfd
bij Griekenland. Voor de verwoestende brand van 1917. De tijd dat de
joden, met hun prachtige Ladinoliederen, de grootste bevolkingsgroep
vormden en de stad het Jeruzalem van Europa werd genoemd.
Prinkipos
presenteert zich tegenwoordig als Turks café.
Tenminste, er staat een uitnodigend bord voor de deur met een
aanbeveling in het Turks. Sinds het aantreden van burgemeester
Boutaris bezoeken steeds meer Turkse toeristen het geboortehuis van
Atatürk.
Het is een museum. Iemand van het aanpalende Turkse consulaat
verzorgt rondleidingen, maar omdat mijn Turks ontoereikend is, ben ik
nog niet binnen geweest. Ik kijk naar twee studentes in de gloed van
de terrasverwarming. Meisjes die bewegen zoals je van meisjes
verwacht, zonder dat ik precies kan benoemen hoe dat dan is. Ik word
er een beetje vrolijk van, maar ik wil hen niet te nadrukkelijk
observeren. Dat past niet bij mijn zekere, licht gevorderde leeftijd
en we zijn hier niet in Pattaya of op Phuket.
Ik
bedenk dat mijn verblijf ten einde loopt. Dat ik eerstdaags tien
kilometer boven de aarde hang en maar moet afwachten hoe ik weer
beneden kom. Ik wil nog wel wat blijven, omdat ik het beter naar mijn
zin heb dan de vorige keer. Ditmaal geen grauwe kantoren met
incompetente, ongeduldige ambtenaren en geen hectisch jagen achter
formulieren aan. Wel het warme gezelschap in Loxias en meisjes die
bewegen zoals je van meisjes verwacht. Toch voel ik de lokroep van
mijn eiland, van de vrienden bij Visser, van mijn overwoekerde tuin,
waar het gras groener is dan hier. Ben ik daar, dan is het precies
andersom. Keer op keer.
©Kees
Klok
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten