maandag, juli 06, 2015

Mier




Het is zo'n zeldzaam zwoele zomeravond. De langste dag is amper voorbij. Ik lees op mijn veranda, tot de zon ondergaat. Ik heb vandaag in de tuin gewerkt en veel kranten gelezen, vanwege de situatie in Griekenland, mijn tweede vaderland, dat door mijn eerste niet alleen in de steek wordt gelaten, maar ook nodeloos vernederd. Ik denk aan mijn haat-liefde-verhouding met de PvdA, de partij waarop ik vele malen stemde, maar even zovele ook niet. Ik denk aan de bloedeloze technocraten en griezelige gelovigen die in die partij nu de dienst uitmaken en verraad plegen aan alles waar Drees en Den Uyl voor stonden. Het komt tussen ons niet meer goed.

Ik zie de hele avond maar één zwaluw. De merel die ons altijd de nacht in zingt, is nergens te bekennen. De buurt lijkt in rust, tot een malloot luid claxonnerend voorbij stuift. Op zomerse dagen gaan de riolen open en zwermen hun bewoners uit als mieren bij dreigend onweer. Het wordt tijd naar binnen te gaan, voordat de muggen gaan steken. Na het lezen van de kranten heb ik gekookt voor mijn gasten. Ik houd niet van koken voor mijzelf, maar voor gasten doe ik het graag. Ik droom weleens van een eenzaam eiland, maar ik ben een gezelschapsmens. Misschien was ik ooit een mier of iets nog ergers.

De Grieken hebben gisteren gestemd tegen de absurdistische bezuinigingen die Europa eist van hun land, dat onder druk van zijn partners al volkomen kapot bezuinigd is. In Athene vieren ze feest. Er wordt al jaren gedanst op de rand van de vulkaan. Ik denk aan mijn Griekse familie en vrienden. Ik vraag mij af of ze meefeesten. Als ik de deuren en gordijnen sluit, zwijgt de merel nog steeds.


Geen opmerkingen: