maandag, augustus 10, 2015

Zondag in Dordrecht




Het is een milde zomerzondagmiddag. Ik ben onderweg naar de stad, zoals wij het historische centrum tussen de rivier en de stadsgracht noemen. Dat en de negentiende eeuwse uitbreidingen, voor zover aan de goede kant van de spoorlijn gelegen (mijn kant), is het echte Dordrecht. De rest is bijzaak. Je vindt er van alles: veel groen, ziekenhuizen en het stadion van FC Dordrecht, de leukste profclub van Nederland, maar geen prachtcafé als Visser. Een café dat zich poffertjessalon noemt. Dat alleen al is uniek.

Ik sla een hoek om, de straat in waar jarenlang een ongetrouwde zus van mijn moeder woonde. Als zij op vakantie was, ging ik de planten water geven. Toen zij overleed moest ik de nalatenschap regelen. De papierwinkel ligt nog in mijn werkkamer. Ik moet die zooi nodig de deur uitdoen, maar dan zul je zien dat de belastingdienst langskomt met iets wat is blijven liggen. Tante is tenslotte pas in 2009 gestorven. Voor haar deur zit een stokoude man op een tuinstoel te slapen. Zijn voeten in gezellig ouderwetse pantoffels. Van die ruitjes. De voordeur staat wijd open. Ik kan zo binnenlopen om te zien wat er van tante's huis is geworden, sinds zij in 1998 vertrok, maar ik heb een afspraak.

Er lijken meer toeristen in de stad dan mensen die op de koopzondag afkomen. De helft van de winkels is gesloten. De Heere is nog steeds niet helemaal uitgewoed. Ik heb niets met de Heere en dat is, ik weet het zeker, wederzijds. Als ik op het terras verschijn is de spannende dame, met wie ik heb afgesproken, nog nergens te bekennen. Het begint zachtjes te regenen, al voorspelde de weerman van niet. Ik vraag mij af wat ik vervelender moet vinden.

Foto: auteur

Geen opmerkingen: