donderdag, februari 09, 2017

Bron van ellende



Er hing een stankwolk over de stad. Het rook naar gebakken uien. Volgens Gerard Reve ruiken zo de scheten van een kardinaal. De radio maakte er gewag van. Het zou vanaf de grens tot aan zee stinken. Het kon uit Duitsland komen, uit Frankrijk, België, maar de bron was vooralsnog onbekend. Bij elk echt of vermoed onheil hoor je altijd: 'Er is geen gevaar voor de volksgezondheid.' Nu zwegen de autoriteiten verontrustend, maar ramen en deuren sluit je niet voor de scheten van een kardinaal.

Ik stond op met kriebelhoest en rook al snel die lucht. Op Facebook dacht iemand aan rundvleesbouillon. Na het ontbijt deed ik boodschappen. De geldautomaat werkte gewoon, de bakker had 's nachts gebakken, zoals altijd. Het meisje van de bakker zei er niets van, van die stank. Ze vond wel dat het motregende. De prijs van het brood was onveranderd.

Tegen de middag stonk het niet meer. Het kan dat de Russen inbraken in de computers van het milieu-instituut. Volgens de geheime dienst breken de Russen overal in waar computers zijn. Ze zijn volop in beeld als bezetters in spé. 'Eerst komen de roden,' zei mijn vader in de jaren '50, 'en daarna het gele gevaar.' Toevallig kwam de wind uit het oosten. Je kunt natuurlijk ook God aanwijzen als bron van ellende.

Foto: auteur


Geen opmerkingen: