Bij
een kruispunt is ruzie. Een voetganger en een bestuurder van een
Mercedes roepen elkaar verwensingen toe. Als het verkeerslicht op
groen gaat beginnen wachtende automobilisten en masse te toeteren.
Het helpt niet. De twee, van mijn leeftijd, ze zouden beter moeten
weten, schelden gewoon door. Misschien wordt het een handgemeen. Ik
loop verder. Ik moet naar de bank in de benedenstad. Een rustig
filiaal, waar je doorgaans vlot wordt geholpen.
Er
staat een lange rij, voornamelijk bejaarden. Vandaag zijn de
pensioenen gestort en een beetje bejaarde haalt zijn pensioen direct
van de bank. Voor de minister van financiën eraan kan komen. Twee
van de vier kassa's zijn gesloten. Een kerel in een jack met de naam
van een olieboer roept met een basstem dat het een schande is en dat
ze niet moeten denken dat zij de enigen zijn die werken. Hij roept
het steeds harder, tot hij aan de beurt is. Ondertussen kijken wij
strak naar de vloer, of naar het plafond. Ook boeiend. Voor ik mijn
geld krijg, moet ik van de kassière mijn naam voluit onder mijn
handtekening schrijven. Ze wil ook een telefoonnummer. Omdat ik
steeds weer een ander nummer verzin, weet ik dat er nooit wordt
gebeld.
De
vorige keer vroeg ze naar mijn belastingaanslag, 'want het is acht
jaar geleden dat u de rekening opende.' 'Zeven,' verbeter ik. Daarna
vergat ik mijn paraplu. Ik was al halverwege het lunchcafé
voor ik het merkte. Griekenland heeft zo zijn ondoorgrondelijkheden,
maar schelden kunnen ze er als de besten. In het lunchcafé
open ik Facebook. Het wemelt van als griezels verklede mensen.
Halloween. Een uit Amerika, land van porno en puriteinen,
overgewaaide oertraditie van onszelf. In de middeleeuwen heeft de
kerk zich daar meester van gemaakt, waarna de Amerikanen er tenslotte
een Disneysausje overheen smeerden en deden alsof het iets van
henzelf was. Iedereen een dagje horrorclown, waarna fluks voorwaarts
naar het onduldbare Jingle Bells met aan de horizon het gekwijl van
Valentijn. Hadden ze zich maar aan hun eigen Monroe-doctrine
gehouden: in prettige afzijdigheid Indianen afslachten en Staphorst
aan de Hudson spelen. Dat waren nog eens tradities!
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten