Hij heeft één keer gegokt op een renbaan. In Ierland, bij de windhondenraces. Hij herinnert zich een bewolkte zomerdag, ergens in de buurt van Cork. Helemaal zeker weet hij het niet meer. Wel dat het druk was en dat de honden niet achter een echt konijn aan moesten (hij ziet de schuimbekkende dierenmensen al), maar achter een namaakbeest dat over een elektrische rail bewoog. Hij gokte op drie races en won tot zijn eigen verbazing bij de tweede, of derde, dat wil hij kwijt zijn, een klein bedrag. Verstand had hij er niet van, de rest van het publiek, te oordelen naar alle commentaar, bestond uit louter deskundigen.
Een echte gokker is hij niet. Ooit bezocht hij met vrienden het casino in Budapest, waar hij driehonderd Duitse marken won. Hongarije zat nog achter het IJzeren Gordijn, maar dat belette het staatscasino niet met marken te werken. Die moesten toeristen, voor ze het land verlieten, bij de grens toch netjes omwisselen in forinten. Daar werd hij niet gecontroleerd, misschien zijn Nederlandse paspoort, dat toen nog een goede naam had?
Hij kwam ermee weg, om hetzelfde bedrag een jaar later binnen tien minuten in het casino van Estoril te verliezen. Daarna heeft hij geen casino meer van binnen gezien. Een renbaan evenmin. 'God straft onmiddellijk', placht zijn moeder te zeggen.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten