Tja, denkt Warnaar, we zijn toch al decennia lang een overwegend rechts, weinig tolerant volk dat jaar op jaar dommer wordt? Neem de verloedering in het onderwijs, waar voor een kernvak als geschiedenis nauwelijks meer plaats is. Een paar dagen geleden nog las hij een paar interviews met aanstaande kiezers die vertelden over hun keuze. Haren te bergen rijzende domheid en achterlijkheid werd daar gedebiteerd. 'En dan heb je ook nog dat getetter van al die rukkers in de sociale media,' moppert hij, terwijl hij zijn krant weglegt. Op de televisie zie je altijd wel weer zo'n onvermijdelijk en stompzinnig wijf dat beweert dat 'die buitenlanders alles maar krijgen en onze mensen niets.'
Wij Nederlanders slaan altijd op hysterische wijze door, meent hij. Na de armoe en de preutsheid van de God lovende vooroorlogse generatie kwamen de 'sixties' met de loonexplosie, de seksuele revolutie, het feminisme en de links georiënteerde jeugdcultuur, die ontaardde in duistere clubjes als Rara, de Rode Jeugd en meer van dat spul. Wat is er van over? Weinig meer dan weemoedige herinneringen van de grootouders van nu, vreest hij. Je ziet nauwelijks meer een blote tiet op het strand. Hij vindt dat tekenend. We zijn een land vol zelfbenoemde betuttelaars en moraalridders geworden. Ik ben op mijn veertiende alcohol gaan drinken, bedenkt hij, en toch moeiteloos doctorandus geworden.
Hij zet de televisie aan. Verkiezingen. De winnende waterstofperoxidekop straalt en juicht. Nu alleen nog maar alleenheerser over zijn eigen 'partij'. Hij zet het toestel direct weer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten