Kees Klok & Stella Timonidou
Gedichtendag,
al vieren we die in Dordrecht pas morgen. Om deze immer kille
winterdag (je vraagt je af waarom in 's hemelsnaam de
laatste donderdag in januari) op te luisteren, een gedicht uit mijn bundel In
dit laagland (Wagner & Van
Santen, 2005). Allereerst de Griekse, door Stella vertaalde, versie, opgenomen in mijn in
april te verschijnen Griekstalige bundel Μια
μέρα σαν αυτή
(Zo'n dag), die uitkomt bij Loxias, Thessaloniki. Vervolgens de originele tekst.
To
χτίσιμο μουσείου
Αν ήταν μόνο για
να διατηρήσουμε
τους καπνισμένους
τοίχους του καπηλειού σου
και ν΄ αποκλείσουμε
το χειμώνα
πίσω από τζάμια
σε μολύβδινο πλαίσιο.
Αν ήταν μόνο για
το ανασφαλές
γέλιο σου, όταν
δεν έβρισκες
τη σωστή λέξη
στην κατάλληλη
στιγμή.
Αν ήταν μόνο για
άλλη μια φορά
να περπατήσεις
καμαρωτά
όταν τοποθετήθηκαν
αντιπλημμυρικές σανίδες
και μεταφέρθηκαν
αμμόσακοι
όταν εμείς
ήμασταν οι σωτήρες
με λασπωμένες
γκριζοπράσινες στολές.
Αν ήταν μόνο για
να το σκάσουμε
στο τέλος του
μεσημεριού μέσα στο κρύο
ή στην τρεμάμενη
ζέστη του καλοκαιρινού
απομεσήμερου,
για ν΄ αφήσουμε πίσω
τη βουή των
κατοπινών γενιών
και δίπλα στο
ποτάμι να σκεφθούμε
όλες εκείνες
τις ανέγγιχτες κόρες,
τις μολυβιές
Κυριακές και τους ύμνους
για έναν άχαρο,
σκληρό Θεό.
Μετάφραση/vertaling:
Στέλλα Τιμωνίδου/Stella Timonidou
Een
museum bouwen
Al
was het maar om de berookte wanden
van
je stamkroeg te bewaren
en
de winter weg te sluiten
achter
glas-in-lood.
Al
was het maar om haar
onzeker
lachen, wanneer je niet
het
juiste woord had
op
het goede ogenblik.
Al
was het maar om nog eens gewichtig
in
de weg te lopen
als
er vloedplanken werden gezet
en
zandzakken aangesleept,
als
waren wíj
de redders
in
modderig vaalgroengrijs.
Al
was het maar om aan het einde
van
de middag weg te sluipen,
de
koude in of de trillende
nazomermiddag,
om het gedruis
van
latere generaties achter te laten
en
bij de rivier te denken
aan
al die onberoerde dochters,
loodgrijze
zondagen en hymnen
voor
een vreugdeloze, wrede god.
©Kees
Klok