Wat de precieze aanleiding was, weet ik niet meer. Wel dat het ergens halverwege de jaren negentig moet zijn geweest. Het had in december een dag of twee gevroren, waardoor het in de media, zoals te doen gebruikelijk, begon te gonzen. De prangende vraag ging rond: komt er een Elfstedentocht of niet? Met een aantal gelijkgestemde geesten, die iets beters te doen hadden dan zich druk maken om een uit de hand gelopen Friese traditie, besloten we tot het oprichten van het Genootschap ter Bevordering van Eb & Vloed en de onderafdeling Hak een Wak. We zouden ze eens flink laten schrikken, die Friezen, mocht het ervan komen.
We hoefden de bijlen niet te slijpen. De rest van de winter kwam het kwik niet onder de vijf graden boven nul. Het zou wel weer een zomer worden met veel insecten en vieze mannen in korte broeken. Mocht het te veel regenen, of stormen, dan waren de adviezen van Eb & Vloed geheel en al gratis te bekomen op vrijdagmiddagen aan het einde van de zware werkweek. Dan kwamen we bijeen in een café op de Noordendijk in het door water omringde Dordrecht. Niet voor niets heet een deel van mijn literair dagboek Dijkbewaking.
In droge tijden komt Eb & Vloed bijeen om door zogenaamde 'natte lezingen' de waterspiegel te doen stijgen en in natte tijden doen we of onze neus bloedt en nemen we er nog eentje om het af te leren.
Ieder jaar bij het naken van de winter wekt Eb & Vloed Hak een Wak uit zijn zomerslaap. Je weet maar nooit. Het klimaat verandert en je kunt de bijl maar beter hebben klaarstaan. Of we het ooit nog meemaken dat we blokkeer- of andere Friezen een hak (of een wak) kunnen zetten, ligt in de vaagheid der toekomst besloten. Wie zal het zeggen? Voorlopig nemen we er op geregelde tijden op de vrijdagmiddag nog maar eentje.
Soms maken we een reisje, buiten het seizoen, want inmiddels zijn we bijna allemaal met pensioen. Om het gebrek aan pensioenindexering te compenseren schnabbelen we als Eb & Vloeders wat bij door het buitenland, waar de zaken per definitie slechter geregeld zijn dan bij ons, te adviseren in nijpende zaken als woestijnvorming, vloedbossen en uit het lood hangende kustlijnen. Op de foto ziet u twee leden doende een scheve, Griekse kustlijn te normaliseren. Daarna nemen ze er nog een. Afleren doen we het nooit.
Foto: archief auteur.