Historica en burgerraadslid van de Hoekse Waard, Tania Heimans, pleit vandaag in Trouw voor behoud van het Hollandse landschap. In 2022 gaat een nieuwe Omgevingswet in, die van de bescherming van het zogenaamde Groene Hart een lachertje maakt. Een gezelschap dat bekend staat als Economisch Instituut voor de Bouw (EIB) adviseert onder meer om in de Hoekse Waard te gaan bouwen, want in Nederland moet een miljoen nieuwe huizen uit de grond worden gestampt.
Het pleidooi van Heimans is mij uit het hart gegrepen. Het Hollandse landschap, en zeker dat van de Hoekse Waard, is te kostbaar om op te offeren. We hebben ruimte, groen en weidse landschappen nodig en daarvan hebben we in Nederland nog maar heel weinig. Voor de coronatijd reisde ik veel met de trein door het land en dan zie je vooral een verschrikkelijk verrommeld landschap. Al die gruwelijke dozen op al die achteloos langs het spoor neergeplempte bedrijventerreinen, om maar eens wat te noemen. Om beroerd van te worden.
Goddank is op enige afstand van spoor of snelweg nog wat groen en nog wat ruimte te vinden. Ik vrees dat het daarmee snel afgelopen is. Niet alleen de Hoekse Waard is in groot gevaar, ook mijn eigen Eiland van Dordrecht. Ooit is vastgelegd dat er niet over de Zeedijk zal worden gebouwd. Ooit behaalde een lokale partij een unieke winst bij de verkiezingen met de belofte dat er niet meer in de polder zou worden gebouwd. Hoe lang houdt zo'n belofte stand? Hoe kort van memorie zijn de kiezers? Ik ben daar niet optimistisch over, zeker omdat het Dordtse gemeentebestuur, waarin diezelfde partij nog een flinke vinger heeft, de ambitie koestert de stad met veertigduizend inwoners te laten groeien. Een ambitie die op den duur fataal zal blijken voor het landschap, dat niet alleen door bedrijventerreinen en horizonverontreinigende hoogbouw wordt bedreigd, maar ook nog eens door windmolens en weilanden vol zonnepanelen.
Ik vrees dat het pleidooi van Heimans aan dovemansoren is gericht, tenzij bij de eerstvolgende verkiezingen sprake zou zijn van een mentaliteitsverandering en de kiezers het voorbeeld volgen van die Dordtenaren die niets meer zagen in bouwplannen in hun laatste polderland. In een zeer dicht bevolkt Nederland, waar je vrijwel niemand hoort over een op emigratie gericht regeringsbeleid, noch over een drastische inperking van het aantal geboorten en waar de projectontwikkelaars nu al kwijlend over de dijken lopen, met visioenen van de ene woontoren na de andere, is zoiets niet te verwachten. Ik hoop dat de medestanders van Heimans de zaak nog een poosje kunnen rekken, zodat ik het niet meer hoef aan te zien, maar ik vrees het ergste, terwijl ik diep in mijn hart toch geen pessimistisch mens ben.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten