Er zijn twee
websites die van mij toestemming hebben gekregen om artikelen van het
Weblog Kees Klok geheel of gedeeltelijk over te nemen. Dat
zijn iDordt en Dordrecht.net. Soms gebeurt dat, logischerwijze als ik
iets over Dordt schrijf. Deze week zag ik ook een ruim citaat uit
mijn weblog in een krant, in De Stem
van Dordt. Dat is auteursrechtelijk gezien niet helemaal in
orde. Nu is De Stem van Dordt geen onsympathieke krant. Ze heeft een
paar keer heel aardig over mijn boeken gepubliceerd, ze staat achter
FC Dordrecht en ik begrijp ook wel dat de redactie, door de
wekelijkse drukte en het altijd maar weer moeten halen van de
deadline, vergeten heeft even een mailtje te sturen. Ik zal dus niet
direct boos gaan schreeuwen. Ik ben sowieso nogal kalm van mezelf.
Vroeger was dat wel anders. In de tijd dat ik nog jong en onbezonnen
was, zou de boze brief al zijn gepost.
Brieven aan
de krant. Ik stuur ze zelden meer. Ik herinner mij dat De Dordtenaar
begin jaren zeventig een brief van mij plaatste waarin ik de vloer
aanveegde met het povere culturele klimaat in de stad. Een brief met
zo'n eng, verongelijkt ondertoontje. Ik herinner mij een brief in het
Amsterdamse blad Aloha, ongeveer tezelfdertijd, van min of meer
gelijke strekking. Met datzelfde ondertoontje dat ik inmiddels ben
gaan haten. Werd een mens maar direct van ontoerekeningsvatbare puber
volwassen en bedachtzaam, maar nee, in je vroege twintiger jaren zit
je, althans als man, nog in een tussenfase die soms leidt tot een
soort van regressief gedrag. Dan schrijf je ineens een puberbrief aan
een krant. Of je wordt ineens stoer en gaat als een wezenloze
scheuren in een auto. Daarom vallen er zoveel verkeersslachtoffers in
de categorie mannen tussen de achttien en vijfentwintig.
Natuurlijk
ben ik een beetje afgunstig op de twintigers. De meisjes op het absolute toppunt
van hun bekoorlijkheid, de jongens op het hoogtepunt van hun
potentie. Al brengen ze er in bed nog vaak minder van terecht dan
oudere mannen, door hun onbeheersbare geilheid, egocentrisme en
gebrek aan fantasie. Onlangs stortte een nog piepjonge oud-collega
haar hart bij mij uit. Haar vriend had haar in de steek gelaten. Haar
nu al in het leven teleurgestelde ogen dwaalden over mijn kale kop en
grijze baard. Ik dacht: misschien wordt het weer eens tijd voor een
brief aan de krant.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten