Nu door de coronaramp menselijk contact tot op zekere hoogte taboe is geworden en lezingen en bijeenkomsten zijn vervallen of beperkt, wordt hij met enige regelmaat uitgenodigd om deel te nemen aan een webbinar. Een bijeenkomst via het internet. Gezellig thuis voor een scherm, met een bak koffie en een sigaartje erbij. Geen gedoe met reizen en soms een unieke mogelijkheid om je te verstaan met buitenlandse vakgenoten die je anders zelden of nooit ontmoet. Een mogelijkheid ook om je een beetje slimmer voor te doen dan je misschien bent, want je gaat natuurlijk wel pal voor de grootste boekenkast zitten.
Toch is er iets dat hem tegenhoudt. Hij weet zelf niet zo goed wat. Misschien omdat het lijkt of er een wereldomvattend spatscherm tussen hem en de rest van de mensheid is gespannen. Misschien omdat hij die borrel achteraf toch in zijn eentje drinkt. Of omdat hij het gevoel heeft in wezen vanuit een soort cel met medegevangenen te communiceren.
Hij weet dat hij maar wat zit te verzinnen om zijn indolentie en gebrek aan ondernemingslust te verklaren, waardoor hij tot nu toe op geen enkele uitnodiging is ingegaan. Hoe dan ook, de barrière is hoog, vindt hij, maar tegelijkertijd ook makkelijk te nemen. Druk op de knop: muziek! Zuchtend gaat hij op zoek naar zijn agenda.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten