Hij doet al heel lang niets meer aan Sinterklaas. Al meer dan vijfentwintig jaar, als hij het goed heeft. Eén keer heeft hij een uitzondering gemaakt, toen hij op zijn school voor Sinterklaas speelde. In de brugklas, met als hulpjes een paar zwart geschminkte meisjes uit de derde. Actrices in spé. In plaats van met een stoomboot arriveerde hij in een roeiboot, over de sloot die langs het schoolplein liep.
Als student speelde hij op het Dordtse Sinterklaasfeest, dat Sinfé heette, gitaar in een bandje dat de bekende liedjes bracht voor de verzamelde lagere scholen. Openbare scholen, dat wel, want de christelijke scholen hielden er een andere Klaas op na. Zwarte Piet met blanke handen, want met handschoenen aan gitaarspelen was not done.
Sinterklaas was in de familie, toen hij een kind was, een gebeurtenis waarnaar je maandenlang uitkeek. Het werd gevierd met zijn grootouders en alle Hollandse ooms en tantes, neefjes en nichtjes. Naar Engeland werd een pakket met surprises verstuurd. Daarop stond altijd 'monster zonder waarde', vanwege de douane. Dat gelazer heb je straks weer, denkt hij, vanwege de Brexit. Hij meent dat ze in Londen bij uitstek weten hoe je van een wereldrijk een tweederangsnatie maakt. Met Kerst stond er een doos met Engelse pakjes onder de boom. Ook stuk voor stuk monsters zonder waarde.
Foto: archief auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten