Toen zijn vrouw nog leefde, hadden ze altijd een kerstboom. Een echte, dus achteraf een overvloed aan naalden. Wekenlang kwamen die nog uit onverwachte hoeken en gaten tevoorschijn. Sinds hij alleen is, doet hij er niet meer aan, maar dit jaar wel. Al was het alleen maar om het coronachagrijn de baas te blijven. Dat grijpt haast sneller om zich heen dan het virus zelf. Dat de regering, kennelijk in totale paniek, een groot deel van de winkels van het ene ogenblik op het andere heeft dichtgegooid heeft hem verrast. Hoe moet het nu met het boekenpakket dat hij iedere Kerst toestuurt aan vrienden in het buitenland?
Het is een kunstboom geworden. Geen naaldenvervuiling en het bos wordt gespaard. Althans dat hoopt hij. Hij zet het ding in elkaar en ontdekt dat hij veel te veel kerstversiering heeft. Genoeg voor drie kunstbomen. Het enige wat ontbreekt is een piek. Die is nog onderweg. Normaal zou hij even naar een winkel fietsen om een piek te halen, maar ja, de lange arm van Rutte. Zou hij familie zijn van de beroemde Dordtse jeneverstoker, vraagt hij zich af.
Hij bekijkt de internetsite van zijn boekhandel. Ze zijn gelukkig overgegaan op thuisbezorgen. Hij bestelt zijn kerstpakket. Hij hoopt dat het 'postkantoor' open is. Je weet het met die paniek maar nooit.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten