In de tijd dat kinderen in het algemeen tot op zekere leeftijd nog in de ooievaar geloofden, vroeg ik eens aan mijn moeder waar ik eigenlijk vandaan kwam. Zoiets wil je op een gegeven ogenblik weten. 'Je opa heeft je gevonden in een treinwagon', was het antwoord. Opa Klok had gewerkt bij de spoorwegen, dus ik vond het een nogal voor de hand liggend antwoord. Op drie en een halfjarige leeftijd is een kinderhand snel gevuld. We woonden in die tijd op de Vriesweg in Dordrecht, in een krot, crisisbouw uit de jaren tachtig van de negentiende eeuw, dat na zo'n honderd jaar werd afgebroken en vervangen door nieuwbouw. Op zolder was met bordkarton een kamertje afgeschoten waar ik sliep. Op een ochtend, ik was bijna vijf, kwam ik de trap af en trof ik in de gang een mevrouw in een verpleegstersuniform. 'Je hebt een zusje gekregen', zei ze, kom straks maar kijken. Dat moest het werk van de ooievaar zijn, bedacht ik.
Vanaf dat ogenblik twijfelde ik over mijn afkomst, maar het zou nog een aantal jaren duren tot er bij wijze van opheldering ineens een dun boekje op mijn bureau lag met de titel Mama, waar kom ik vandaan? Daarin stond een verhaal over een zaadje en een eitje en een moederbuik, maar hoe dat alles daar gezamenlijk in terechtkwam werd angstvallig verzwegen. Het was in die jaren ook een taboe om zwanger te zijn, denk ik, want zodra bij een vrouw de buik maar iets ging bollen, werd die verstopt onder wijde, allesverhullende jurken. Ik heb met bijna al mijn Hollandse neefjes en nichtjes in dezelfde 'familiewieg' gelegen, die steeds voor de geboorte van een nieuwe telg opnieuw werd bekleed. Ook dat gebeurde in het grootste geheim, iemand zou eens iets merken.
Eenmaal op de mulo verscheen, ik zat toen geloof ik in de tweede of derde, een mevrouw van de GG&GD in de klas. Een kordaat type met een boezem waarop gemakkelijk een kop en schotel pasten. Zij kwam uitleg geven over onze afkomst. Haar verhaal ging iets verder dan het boekje Mama, waar kom ik vandaan? Het zaadje en het eitje verschenen weer ten tonele, maar nu ook met lichtbeelden, en toen eindelijk de prangende vraag aan de orde kwam hoe dat zaadje bij dat eitje in die buik kwam, werd als antwoord een zwartwit filmpje opgezet. Een man en een vrouw kleedden zich uit met de rug naar de camera. Daarna ging het beeld op zwart. Gelukkig konden we terecht in het fietsenhok, bij de jongens uit de eindexamenklas, die nooit te beroerd waren een raadsel op te lossen.
Foto: archief auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten