Radio 1 (toen ik nog jong en onbedorven was heette dat gewoon Hilversum 1, maar dit terzijde) kan weer af. Voor de zoveelste keer begint het geouwehoer over corona. Ik ben er zo langzamerhand kotsmisselijk van. Net zoals ik strontziek ben van het niet meer uit te leggen beleid, dat de samenleving heeft verdeeld, de polarisatie heeft aangewakkerd en dat zo overduidelijk een middel is dat zoveel erger is dan de kwaal, dat zelfs de braafste kinderen van de klas, de burgervaders en -moeders, hun proteststem steeds luider verheffen. Je kunt nergens meer met goed fatsoen op bezoek gaan of het c-woord gonst al direct in het rond. Ook daar word ik beroerd van. Ik word zelfs stikonpasselijk van het feit dat ik nu weer over dat virus en over de maatschappelijke ontwrichting, die de hysterische angst ervoor teweeg heeft gebracht, zit te schrijven.
Ik ben absoluut niet van het 'doe maar normaal, dan doe je al gewoon genoeg'. Ik vind dat een tamelijk imbeciele opvatting. De wereld is nog nooit beter geworden van normale mensen, maar altijd van de buitenbeentjes. Toch zou ik nu heel graag willen dat we met zijn allen weer normaal gaan doen, zoals in Engeland lijkt te gebeuren. Waarin een achterlijk land, dat zich willens en wetens in een ramp als de Brexit heeft gestort en zich heeft uitgeleverd aan een premier die er niet alleen uitziet als een schertsfiguur, maar zich ook zo gedraagt, voorop kan lopen. Samen met Spanje, waar ze langzamerhand de hysterie ook voorbij lijken te zijn.
Ik kan mij goed voorstellen dat mensen die de dwaasheid van alle dag zat zijn, zich terugtrekken in een klooster om van het gezeik af te zijn. Alleen zit je dan met Onze Lieve Heer, zijn Moeder en al die andere sprookjesfiguren opgescheept, die je de godganselijke dag laten bidden en lofprijzen. Nee, dan vlucht ik liever naar een eiland. Een eiland zonder maskers, zonder afstand houden, zonder een knuffelverbod en zonder persconferenties. Een eiland waar de kroegen, de theaters, de winkels, kortom de hele santenkraam gewoon open is en waar het ziekenhuis voldoende bedden heeft voor alle zieken omdat zorgverzekeraars en neoliberale concurrentiefetisjisten er niets in te brengen hebben. Het is tijd om op zoek te gaan naar een schipper die wil overvaren.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten