Hij moest maar eens verder in zijn boek, vindt Warnaar. Om de waan van de dag even te vergeten. Nu wordt er alweer uren op de radio gespeculeerd over hoe het in Rusland met Poetin gaat aflopen en die voormalige kok van het Kremlin, die bijna met zijn privéleger in Moskou stond. Rusland, hij is er nooit geweest en hij gelooft ook niet dat hij er ooit zal komen. Hoewel, je weet nooit.
Het is zomer. Hij kan lekker zijn veranda op. Frisse lucht. Er ligt achter zijn huis weliswaar een drukke weg en de beruchtste chemische fabriek van Nederland, nu ja, denkt hij, in ieder geval van Dordrecht, staat maar een kilometer of vier verderop. Gelukkig komt de wind meestal uit een andere hoek. Vanwege die veranda heeft hij het huis gekocht, nu alweer meer dan veertig jaar geleden. Hij had zich aan de universiteit onder meer beziggehouden met het thema 'Nederlands-Indië in de 19e eeuw'. De veranda deed hem aan het tempo doeloe denken. Nederlands-Indië toen, Indonesië nu, ook nooit geweest. Veel te lang vliegen.
Het boek dat hij leest speelt zich af in Epirus in de negentiende eeuw. Het Osmaanse Rijk bestond nog, ook al werd het wel 'de zieke man van Europa' genoemd. Nu is het gebied Grieks. Sinds 1912 meent hij zich te herinneren. Hij heeft het samen met zijn vrouw ooit met de auto doorkruist. Zon, olijven, indrukwekkende bergen, goede wijnen en overvloedige maaltijden. Dan hoef je toch niet meer naar Indië, meent hij.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten