De pruimenboom
Op het kleine, besloten erf
heerste een pruimenboom waarvan
de takken over het dak van
het joodse huis* reikten,
daar waar ik het eerste licht zag
en zesentwintig meimaanden woonde.
Iedere lente geurde de plaats
van zijn zachte roze bloemen,
terwijl wij ’s zomers in zijn
donkere schaduw zaten en
grootmoeder leunend tegen zijn stam
ons verhalen vertelde over Klein-Azië.
Op een gegeven ogenblik begon de oogst:
eerst plukten we grote, donkerpaarse,
zoete pruimen van de lage takken
en daarna van de hoge,
terwijl we als eekhoorns langs zijn
sterke takken klommen.
Moeder maakte er zoetigheid van,
oma legde ze in de zon voor de
winterinmaak te drogen en van de rest
maakte tante moes en marmelade.
Maar het duurde niet lang voordat
de bulldozer verscheen. Die nam hem
in één greep met de huizen.
Het werd een doorgaande weg met
de naam Nieuwe Egnatia,
of Nieuwe Wereld zo je wil.
Stella Timonidou
*Huizen waar oorspronkelijk door de Duitse bezetter gedeporteerde joden woonden. Na de oorlog werden zij door een joodse stichting verhuurd.
In: Eindeloze nachten. Liverse, Dordrecht 2008.
Η δαμασκηνιά
Μες στη μικρή κλειστή αυλή
δέσποζε μια δαμασκηνιά που
τα κλαδιά της περνούσαν πάνω
από τη στέγη του εβραίικου* σπιτιού,
εκεί όπου αντίκρυσα το πρώτο φως
κι έζησα εικοσιέξι Μάηδες.
Κάθε άνοιξη ευώδιαζε ο τόπος
από τα απαλά ροζ άνθη της,
ενώ τα καλοκαίρια καθόμασταν
κάτω από τον παχύ ίσκιο της
και η γιαγιά ακουμπισμένη στον κορμό της
μας έλεγε ιστορίες από τη Μικρασία.
Κάποτε άρχιζε η συγκομιδή:
μεγάλα μοβ γλυκά δαμάσκηνα
μαζεύαμε πρώτα από τα χαμηλά
κι ύστερα από τα ψηλά σκαρφαλώνοντας
στα γερά κλαδιά της σαν σκιουράκια.
Η μάνα έκανε απ’ αυτά γλυκό του κουταλιού,
η γιαγιά θα τ’ άπλωνε να ξεραθούν στον ήλιο
για τις κομπόστες του χειμώνα κι η θεια
θα τ’ αποτελείωνε με μαρμελάδα ή πελτέ.
Δεν άργησε όμως η μπουλντόζα να φανεί.
Την πήρε παραμάζωμα μαζί με τα σπίτια.
Κι έγινε διάνοιξη οδού με την ονομασία
Νέα Εγνατία ή Νέος Κόσμος,
όπως θέλεις πάρτο.
Στέλλα Τιμωνίδου
* Σπίτια όπου αρχικά ζούσαν Εβραίοι, αλλά μετά τον εκτοπισμό τους από τους Γερμανούς,
ανέλαβε την επινοικίασή τους η Ισραηλινή Κοινότητα.
In: Ατελείωτες νύχτες. University Studio Press, Thessaloniki 2009.
1 opmerking:
Heerlijke jeugdherinnering van je vrouw, Kees, die helaas werd verstoord door alweer de "vooruitgang". Dit soort gedichten ontroeren mij altijd weer, want het zijn frêle intieme gevoelens die de dichter open stelt voor de lezer;speciaal uiteraard dit gedicht.truc Bedankt dat je dit hier plaatste.vr.gr.Wim.
Een reactie posten