Pijnlijk

In de pers en op het internet is een discussie gaande over de toekomst van de literaire kritiek. Kort gezegd gaat het erom dat in de geschreven media in toenemende mate minder recensies verschijnen en dat vooral een genre als poëzie er bekaaid afkomt. Sommige deelnemers aan het debat menen dat het internet het uitgelezen medium is om de taak van de geschreven pers over te nemen, wat in kringen van de krantenbesprekers, het zal niet verbazen, op verzet stuit. Ik heb geen idee hoe de literaire kritiek zich in de toekomst gaat ontwikkelen en ik ben ook niet van plan om mij veel met kritiek bezig te houden. Dan is het gevaar groot dat ik nooit meer een fatsoenlijk gedicht schrijf. Ik ben in het algemeen wel van mening dat de kranten en tijdschriften bitter weinig ruimte voor kritieken, inzonderheid poëzie, inruimen. Daar staat tegenover dat er naast serieuze kritieken, op sites als bijvoorbeeld Poëzierapport, ook een overvloed aan ondoordachte, ongeredigeerde en schier onleesbare kolder op het net verschijnt. De vraag is of dat erg is. Een slecht stuk herken je meestal al aan de eerste zin, dan surf je naar iets anders.

Mijn weblog is de vrijplaats waarop ik, als een soort exhibitionist, voor de buitenwereld de kunstjes vertoon die ik wens te vertonen. Soms is dat een tirade houden over een misstand in de twee steden waar ik het grootste deel van mijn tijd doorbrengen: Thessaloniki en Dordrecht. In Thessaloniki is dat bijvoorbeeld de niet aflatende terreur van de auto. In Dordrecht zou ik mij vandaag zeer boos kunnen maken over de schandalige en a-historische beslissing van het kabinet om de rechtbank naar Rotterdam te verplaatsen. Er is op de Dordtse rechtbank soms weleens iets aan te merken, ik breng de affaire-Rentema rond de uitspraak over de Grote Griek van vorig jaar, ter sprake. Er wordt echter al sinds 1222 recht gesproken in Dordrecht en ook al gaat er weleens iets mis bij de rechtbank, het is wel onze rechtbank en een traditie van bijna achthonderd jaar afschaffen vanwege platte bezuinigingen is iets waartegen niet alleen de Dordtse bevolking in geweer zou moeten gaan. Er zou een breed gedragen gevoel moeten zijn dat dit niet kan, dat hier een beschavingsgrens wordt overtreden. Daarbij is het nog maar de vraag of een fors uitbreidende rechtbank in Rotterdam de kwaliteit en zorgvuldigheid kan handhaven die wij van een rechtbank verlangen. In het recente verleden is bewezen dat heel veel schaalvergrotingen tot kwaliteitsverslechtering leiden. Denk maar aan het onderwijs en de gezondheidszorg. Justitie, onderwijs, gezondheidszorg, het zijn kerntaken van de overheid waaraan de uiterste zorg zou moeten worden besteed, maar steeds weer zie ik kaalslag en verwaarlozing in naam van het heilige bezuinigen.

Vaak houd ik mij op mijn weblog, zo niet met kritiek, dan toch bezig met literatuur. Soms een voorpublicatie uit een nog te verschijnen boek van mezelf. Soms vraag ik aandacht voor een boek dat mij op een of andere wijze heeft getroffen, soms zet ik er eens een gedicht op, net waarin ik op dat ogenblik zin heb. Ik ben voor het weblog De Contrabas regelmatig op zoek naar vertaalde poëzie, om de lezers kennis te laten maken met de schat aan internationale poëzie die in het Nederlands is vertaald. Soms stuit je dan op verrassende publicaties, zo verrassend dat ik ze graag ook op mijn eigen weblog vermeld. Zo kreeg ik deze week Het blauwe land in handen, een zeer fraai uitgegeven bloemlezing uit het werk van de grote Noorse dichter Olav H. Hauge (1908-1994). Een tweetalige uitgave, vertaald en samengesteld door Erica Weeda. Een schat aan schitterende poëzie van een dichter die ook in de Europese literatuur een belangrijke plaats inneemt. Voor zover ik heb kunnen nagaan heeft geen enkele criticus, schrijvend voor de gedrukte pers of op het internet, dit belangrijke boek, dat gepubliceerd is in 2002, opgemerkt. Ik vind dat een pijnlijk voorbeeld van het falen van de kritiek. Je vraagt je af wat voor moois ons altijd maar weer wordt onthouden.

Het blauwe land, een bloemlezing uit het werk van Olav H. Hauge. Samenstelling en vertaling Erica M.D. Weeda. Uitgave: Tretralex uitgeverij. ISBN 90 807008 1 9 te bestellen via tetralex@xs4all.nl