Afspraak is afspraak

Er valt een zekere parallel te ontdekken tussen het cultuurbeleid van de gemeente Dordrecht en de lotgevallen van FC Dordrecht: nu en dan wordt een hoogtepunt bereikt dat van beperkte duur is en meestal gaat het daarna weer spoedig bergafwaarts. FC Dordrecht promoveert weleens naar de eredivisie, maar degradeert daarop als regel snel, waarna het jaren tobben is om überhaupt uit de kelder van de eerste divisie te geraken. De gemeente Dordrecht behaalde recent enkele mooie successen op cultureel gebied, maar hoe lang zal het nog duren voordat Dordt weer dat stadje is waar je wel graag woont, maar toch vooral omdat Rotterdam, Breda, Den Haag, Utrecht, Leiden en Antwerpen lekker dichtbij liggen.

Ja, ik ben blij met het verbouwde Dordrechts Museum, dat het vooralsnog erg goed doet. Het historisch museum in het Hof is echter hard op weg om een fiasco te worden en Van Gijn, hoe charmant ook, neemt maar een heel bescheiden plekje in in museumland. Ja, ik ben trots op het energiehuis (al vond ik Bibelot in de Bonifatiuskerk wel sfeervoller), maar ik ben niet blij met de financiële steken die de gemeente daar heeft laten vallen. Dat het stadsbestuur daar en in het Hof de boel voorlopig overeind houdt, heeft naar mijn gevoel meer met dreigend gezichtsverlies, prestige dus, te maken dan met zorg om de Dordtse cultuur. Dat zie je aan hoe wordt omgegaan met allerlei andere culturele initiatieven, nu en in het verleden.

Een voorbeeld. Het Dordtse culturele leven stelde in de jaren na de oorlog weinig voor, totdat in de jaren zestig de Culturele Raad Dordrecht werd opgericht. Die bracht een duidelijke opleving teweeg. Begin jaren zeventig werd de stichting Produktiegroep Bobby Kinghe opgericht, een particulier initiatief uit het alternatieve circuit, die mondjesmaat door de Culturele Raad werd gesubsidieerd, maar een wezenlijke bijdrage leverde aan de Dordtse cultuur. De Culturele Raad werd ondanks bewezen succes begin jaren tachtig wegbezuinigd. Bobby Kinghe werd in 1974 door de gemeente op straat gezet en het is een godswonder dat de stichting, dankzij zijn vrijwilligers, en de laatste jaren vrijwel subsidieloos, nog bestaat, zij het kwijnend.

De stadsdichter, om nog eens iets te noemen. Guttegut, wat klopte Dordrecht zich op de borst bij de benoeming van Jan Eijkelboom. We dachten zelfs even dat we de allereerste stad waren die een stadsdichter had. Helaas was Venlo met Emma Crebolder ons voor. De voorwaarden waaronder Jan werd benoemd, waren genereus en de stadsdichter heeft jarenlang, tot aan zijn dood, waar voor zijn geld geleverd. De voorwaarden waaronder zijn opvolgster werd benoemd, na een operette-achtig verkiezingsritueel, waren veel minder genereus. Toch leverde ook Marieke van Leeuwen waar voor haar geld, maar tegen de tijd dat haar termijn erop zat, was de belangstelling vanuit de gemeente tot onder het nulpunt gedaald. Bij haar afscheid was er zelfs geen vertegenwoordiger van het gemeentebestuur aanwezig. Een nieuwe stadsdichter werd niet benoemd. Een dapper voorstel van Ahmet Karapinar van Groen Links om een nieuwe stadsdichter aan te stellen sneuvelde in de raad, mede door toedoen van de SP, die daarmee de cultuurvijandige traditie van de vroegere CPN in ere hield.

Dordrecht heeft, ondanks het treurige wegvallen van het Belcantofestival, nog enkele grote, culturele festivals, Big Rivers voorop, maar hoe lang nog? Voortdurend afnemende subsidies en overtrokken veiligheidseisen doen hen kraken. Hopelijk gaat de middenstand, inzonderheid de horeca, zich meer dan tot op heden realiseren hoeveel ze aan deze festivals heeft te danken en dat omzetten in sponsorgelden, anders zou de kreet 'Dordrecht festivalstad!' in de nabije toekomst weleens een anachronisme kunnen worden.

Op het ogenblik lijkt een ander waardevol initiatief, DOOR op de Voorstraat, in gevaar. De Dordtenaar meldt dat de gemeente plannen heeft het pand waarin DOOR zit te verkopen aan een club die er appartementen voor kapitaalkrachtige klussers in wil maken. Een stap op weg naar Voorstraat-slaapstraat. En ja, er zijn afspraken dat DOOR, die de boel overigens voor een smak geld huurt, er bij verkoop uit vertrekt. Je zou echter als gemeente ook kunnen zeggen: 'DOOR is zo'n mooi initiatief, draagt zoveel bij aan het Dordtse culturele leven en is een parel op de Voorstraat, die laten we daar dus mooi zitten.' Geloof het maar niet. Ik heb weleens het idee dat het belang van culturele initiatieven door ons gemeentebestuur wordt afgemeten aan de mate waarmee men er zelf goede sier mee kan maken. Ik hoop natuurlijk dat ik mij daarin vergis, maar ik vrees dat er vandaag of morgen toch een ambtenaar aanbelt bij DOOR die zegt: 'Afspraak is afspraak.' Helaas staat hij dan nog in zijn recht ook.

Foto: Kees Klok