Aan alles begin je te merken dat de zomer op zijn eind loopt. De avonden worden korter, na een mooie dag koelt het 's avonds sneller af en de scholen zijn weer begonnen. Dat betekent dat vier keer per dag mijn straat wordt geblokkeerd door de auto's van moeders die hun kindertjes van twee straten verderop komen afzetten of ophalen bij de school en die bij het afleveren ook nog naar binnen moeten, anders weten de Kimberleys en Patricks de eigen klas niet te vinden. Ondertussen roept men in de media dat kinderen te weinig bewegen en vindt het ministerie van onderwijs dat leerlingen zelfstandiger moeten worden.
Ouders hebben allang door dat dat laatste maatschappelijk ongewenst is. Het bedrijfsleven, de arbeidsmarkt, of hoe die onderwerelden ook worden genoemd, zijn het meest gebaat bij volgzaam, initiatiefloos werkvee. Daarom worden de kindertjes van het opstaan tot in de schoolbank aan het handje van pappie of mammie genomen. Tot aan de middelbare school, dan mogen ze het eindelijk zelf eens proberen, hoewel ook daar het verschijnsel blokkade-ouder hand over hand toeneemt. Ik zal er niets van zeggen, ik heb zelf geen kinderen en ik heb er slechts naar schatting zo'n kleine 5000 lesgegeven in de afgelopen 36 jaar, dus ik weet eigenlijk niet waarover ik het heb. Ik wilde alleen maar zeggen dat de blokkade-ouder het zekere teken is van de voorbije zomer.
Zelf ben ik er tegenwoordig trots op dat mijn moeder mij, op mijn eigen uitdrukkelijke wens, de eerste ochtend dat ik naar de (toen nog) lagere school ging wegbracht en daarna in al die jaren nooit meer. Stel je voor, je ma op het schoolplein en dadelijk ook nog eens in de klas! Dan was je voor de rest van je schoolbestaan een lul de behanger van jewelste. Ik moest om op school te komen de Singel oversteken, het Merwesteijnpark door, de Hallincqlaan uit en vervolgens de Oranjelaan oversteken. Alles bij elkaar een kwartier lopen. Dat deed ik probleemloos, maar het waren toen ook andere tijden. Er stond nog een mooi HTS-gebouw aan de Oranjelaan, er liep een spoorlijn overheen (over de laan, niet over dat gebouw) en wij waren dwars, ondernemend en vol initiatief omdat we nog niet waren blootgesteld aan overbescherming door onze ouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten