Je staat zo kwetsbaar, zo fragiel,
je benen tenger in een wollen rokje,
je smalle rug in een zwartzijden jack,
je ragfijne haar – soms springt een lok.
Je oplichtende ogen vol zeegrijs.
Gedichten van gepolijst edelstaal,
woorden die storm kunnen zaaien.
Ik zou je voorzichtig willen uitpakken
zodat ik je nog beter proeven kon.
Groningen, 31 juli 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten