Onsterfelijk als goden
verzinken ze in eeuwigheid
boven of in de aarde.
Ruw noch bewerkt
kunnen ze spreken
maar ze tonen wel duidelijk
hun eigenschappen.
In vorm, in kleur of
in scheikundige samenstelling
letterlijk en figuurlijk:
edelstenen, kunststenen,
een helse steen
of een steen des aanstoots.
Als graniet, marmer of basalt
vergezellen ze ons thuis
in het bureau, op straat
of in een park.
Betrouwbaar en hard
koud en onverschillig
kan alleen druppelend water
hen beschadigen,
maar dan kunnen zij nog
als stalactieten en stalagmieten
een paleis bouwen in een grot.
We leven en spelen met stenen.
Zij blijven, wij verdwijnen.
Stella Timonidou (1946-2007)
Uit: Eindeloze nachten. Gedichten. Liverse 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten