zondag, december 26, 2010

Zwijgende stenen


Onsterfelijk als goden

verzinken ze in eeuwigheid

boven of in de aarde.


Ruw noch bewerkt

kunnen ze spreken

maar ze tonen wel duidelijk

hun eigenschappen.


In vorm, in kleur of

in scheikundige samenstelling

letterlijk en figuurlijk:

edelstenen, kunststenen,

een helse steen

of een steen des aanstoots.


Als graniet, marmer of basalt

vergezellen ze ons thuis

in het bureau, op straat

of in een park.


Betrouwbaar en hard

koud en onverschillig

kan alleen druppelend water

hen beschadigen,


maar dan kunnen zij nog

als stalactieten en stalagmieten

een paleis bouwen in een grot.


We leven en spelen met stenen.

Zij blijven, wij verdwijnen.


Stella Timonidou (1946-2007)
































Uit: Eindeloze nachten. Gedichten. Liverse 2009


































Geen opmerkingen: