Er zullen misschien wel landen zijn waar een positief beeld bestaat van taxichauffeurs, maar ik ken ze niet. Wel voorbeelden te over dat het beroep op veel plaatsen ter wereld op weinig sympathie kan rekenen. Ongemanierd, ruw, agressief en geneigd tot oplichterij zijn meestal de associaties en dat is niet van vandaag of gisteren. Ook toen ze nog koetsier waren, stonden taxichauffeurs slecht bekend. Lees Dickens er bijvoorbeeld maar op na. Het zegt iets dat wij als pubers ons illegale vuurwerk voor Oud en Nieuw indertijd betrokken van een taxichauffeur.
In Griekenland is de beroepsgroep eveneens weinig populair, vooral nu ze bezig is aan een staking voor onbepaalde tijd, waarvan het einde nog lang niet in zicht is. De chauffeurs lopen te hoop tegen de door Europa afgedwongen liberalisering van hun beroep. Zij vrezen dat hun vaak duur gekochte vergunning (er bestaat een levendige handel in taxivergunningen en verhuur daarvan, op zich al een misstand, waardoor veel verkeerde types achter het stuur terechtkomen) waardeloos zal worden en dat zij door toenemende concurrentie werkeloos zullen worden. Concurrentie in de taxibranche is echter hét middel om iets aan de misstanden te doen die in Griekenland aan het taxiwezen kleven. Het oplichten van toeristen en andere argeloze passagiers is aan de orde van de dag. Chauffeurs gedragen zich bot en agressief en rijden soms als volslagen idioten, waarbij ze niet alleen hun eigen leven, maar ook die van hun passagiers in gevaar brengen. Dat als ik tenminste het commentaar in The Athens News van 22 juli jongstleden mag geloven.
Mijn ervaringen met taxi-chauffeurs in Nederland zijn tot op heden niet zo slecht. Op een enkele griezel na trof ik chauffeurs die op zijn minst correct hun werk deden. Een paar keer zat ik in Dordrecht in de wagen bij iemand die totaal niet wist waar hij was, maar die wel braaf mijn aanwijzigingen opvolgde om via de kortste route naar het bedoelde adres te rijden. Het is natuurlijk een blamage dat een chauffeur de weg niet weet, maar dat valt niet in de categorie wangedrag of oplichterij. Van sommige vrienden hoor ik goede ervaringen, er zijn er ook bij die met puur tuig te maken kregen. Opvallenderwijs was dat steeds in Amsterdam, hoewel ik zelf daar tot nu toe correct vervoerd ben. Wel hebben taxichauffeurs er weleens een poging gedaan mij laagvliegend van de sokken te rijden, maar dit terzijde.
Mijn ervaringen in Griekenland zijn wat minder. Ja, ik zit weleens bij een vriendelijke chauffeur in de wagen en ja, meestal wordt de meter wel aangezet bij het wegrijden, maar je moet er altijd zelf op letten. Vaak wordt ongevraagd (aan mij) onderweg iemand opgepikt die toevallig dezelfde kant op moet, wat ik onaangenaam vind, maar goed. Als ik van en naar het vliegveld ga, gebeurt het zelden dat een chauffeur zich op de rondweg van Thessaloniki aan de maximum snelheid van 90 km houdt, meestal vinden ze 130/140 normaal. Kom je vanaf het vliegveld dan mag er om een of andere reden een toeslag berekend worden. Hoewel ik altijd naar hetzelfde adres ga, is die toeslag nooit dezelfde. Een paar keer hebben chauffeurs geprobeerd de prijs op te drijven door om te rijden. Gelukkig ken ik de stad en spreek ik goed Grieks. Ik laat zo iemand direct stoppen en stap uit. Er is altijd wel een andere taxi, want dat is een groot voordeel in Griekenland, je kunt ze gemakkelijk op straat aanhouden. Ik kan mij herinneren dat Stella en ik ooit in een Atheense taxi zaten, waarvan de chauffeur de meter niet aanzette omdat hij beweerde dat dan de airco niet meer werkte. Ook toen zijn we direct uitgestapt. Op een keer moest ik naar het Instituut voor Balkanstudies in Thessaloniki. 'Waarom zet u de meter niet aan?' vroeg ik de chauffeur. 'Omdat die kapot is.' Ik ging daar regelmatig heen, de rit kostte meestal rond de 800 drachmen. 'Goed,' blufte ik, 'ik maak deze rit dagelijks en betaal altijd rond de 500 drachmen.' De chauffeur probeerde de meter nog een keer en toevallig werkte hij ineens weer. Buitengewoon stipt zijn de 'radiotaxi's' die je van tevoren bestelt, maar ook weer tegen een, in dit geval van tevoren bekende toeslag, al heb ik ook al een keer of twee, drie daarover met een chauffeur ruzie moeten maken.
Je hebt ze soms nodig, maar er zijn te veel incidenten gepasseerd en ik heb te veel idioot rijgedrag meegemaakt om echt veel sympathie op te brengen voor de Griekse taxichauffeur in het algemeen. Nu ze midden in het toeristenseizoen een staking voor onbepaalde tijd zijn begonnen, is die sympathie vrijwel tot het nulpunt gedaald. Wie worden er het slachtoffer van? Toeristen vooral. En verder ouden van dagen en invaliden die niet in staat zijn het openbaar vervoer te gebruiken. Griekenland is voor een kwart van zijn inkomsten afhankelijk van het toerisme. Dan moet je vooral in het hoogseizoen gaan staken en havens en vliegvelden blokkeren. Het is duidelijk dat voor de bonden van taxichauffeurs het belang van de portemonnee boven dat van het land gaat en zij zijn niet de enigen. Als er iets is waar de Griekse vakbonden in uitblinken, hoe begrijpelijk de boosheid over de door Europa opgelegde economische maatregelen ook, dan is het in schieten in de eigen voet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten