Ik
geef het toe: ik ben nog nooit op Terschelling geweest. Dat is
misschien raar voor iemand die van eilanden houdt en zelf ook op een
eiland woont. Nu ja, eiland: 'sort of' zouden de Engelsen zeggen.
Mijn eiland zit met een aantal bruggen en tunnels aan het omringende
Nederland vast, maar gelukkig kun je er ook nog met een pontveer op
en af en ik heb nog altijd het gevoel dat het aan de overkant van het
water eigenlijk niet helemaal deugt.
Op
Terschelling kun je logeren bij een boekenboerderij. Dat hoorde ik
van Kees Thies, die een tijdje geleden op dat eiland vakantie hield.
Behalve logeren kun je er grasduinen tussen de boeken. Het lijkt me
leuk om er eens te gaan kijken, al vrees ik voor topzware bagage
tijdens de terugreis. Ik reis met het openbaar vervoer. Dat kun je
maar beter zo licht mogelijk doen. Veel ruimte voor koffers van enig
formaat bieden de meeste moderne treintypen niet meer en kruiers zijn
op de stations een onbekend fenomeen geworden, evenals bagagetrolleys
(althans op het station van Dordrecht, waar al mijn reizen beginnen
en eindigen). Het is dus rukken aan de rolkoffer en die kan dan maar
beter niet te zwaar zijn.
Kees
Thies weet dat ik een liefhebber ben van het werk van Charles
Dickens. Hij vond bij de boekenboer een oude uitgave van A
Christmas Carol, iets waarmee je mij altijd een plezier kunt
doen. Hij nam het boekje voor me mee. Toen ik het opensloeg, was ik
ineens terug in de schoolbanken. Het is een onderwijseditie voor de
Nederlandse middelbare school. Zo'n boekje dat we bij de 'vreemde
talen' onder leiding van de leraar moesten lezen en waarbij het
vooral ging om de verklarende tekst onder het verhaal. Ineens zat ik
weer bij Engels en hoorde ik de stem van meneer Van Dalen, terwijl ik
staarde naar de rug van Marijke de Jong, onbereikbaar in de liefde,
in de klas en ook nog daar buiten, want ze woonde in het verre
Heerjansdam. Net als op de boekjes die wij moesten lezen staat op het
omslag: 'J.B. Wolters - Groningen, Batavia.' Of toen die heerlijke
spelling van voor 1948, met die waardige vierde naamval-n, ook nog
werd gebezigd, zoals in deze editie, kan ik mij niet meer herinneren,
maar de rug van Marijke, ja, die staat me nog vlijmscherp voor ogen.
Foto's: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten