Onlangs
werden de nominaties bekend van de Grote Inktslaaf Literatuurprijs.
Dat is een prijs die is ingesteld voor 'vergeten' literatuur. Goede
boeken die in de grote, jaarlijkse stroom publicaties om wat voor
redenen ook, niet zijn opgevallen. Een van die redenen kan zijn dat
zij werden gepubliceerd door een kleine uitgeverij, die niet de
middelen en mankracht heeft om te lobbyen bij de literaire kritiek.
Zo'n uitgever stuurt braaf recensie-exemplaren rond, waarna sommige titels al voor de publicatiedatum in het
tweedehandsboekencircuit te koop worden aangeboden. Het omslag beviel
de redactiesecretaresse niet of de recensent kent auteur noch
uitgever van café
De Zwart of een ander Amsterdams drinkhol en dus kan het boek niets
zijn. Ik weet het niet, ik ben er nooit bij, maar ik heb zo mijn
vermoedens. Om goed werk dat onverdiend van de bureaurand viel toch
onder de aandacht te brengen is op initiatief van Guus Bauer die
prijs ingesteld. Het siert het NRC-Handelsblad dat het in een groot
artikel aandacht aan de nominaties besteedt. Er is een boek bij dat
ik met groot plezier heb gelezen, namelijk De
terugkeer van het haringorakel.
Zeer korte verhalen door Lammert Voos. Lammert Voos is de evenknie
van A.L. Snijders, maar ik zit niet in de jury.
Ik
heb iets met kleine uitgeverijen. Omdat ik zelf bij een kleine
uitgever publiceer, die overigens bezig is uit te groeien tot meer
dan klein, en daar ook nog eens de redactie van een poëziereeks
doe. Ik heb het over Liverse en de Bordeauxreeks. Je moet lef hebben
om in deze tijd stug door te gaan met uitgeven en dan nog te komen
met een respectabel aantal dichtbundels ook. Lammert Voos zit ook bij
Liverse, wij zijn fondsbroeders, zeg maar, en alleen daarom al vind
ik dat hij moet winnen. Daarnaast is hij letterlijk en figuurlijk een
groot schrijver. Dat begint Nederland langzamerhand te ontdekken.
Een
ander bijzonder boek dat dit najaar bij Liverse verscheen is Vallend
bloemblad, een
tweetalige uitgave van gedichten van Oscar Wilde, in een vertaling
van Cornelis W. Schoneveld. Het is een unieke publicatie. Het gaat om
de, veelal korte, gedichten die Wilde schreef voor hij aan groter
werk, zoals The
Portrait of Dorian Grey
en zijn theaterstukken begon. Deze gedichten zijn nooit eerder in één
band gebundeld. Niet in Nederland, maar ook niet in Engeland. Ik ben
een liefhebber van het werk van Wilde en dus heerlijk bevooroordeeld.
Als ik in Parijs kom leg ik weleens een roos op zijn graf op Pere
Lachaise. Vallend
bloemblad is, ondanks
de misschien niet zo erg aansprekende titel, een heerlijk boek om te
lezen. Zo'n boek smaakt naar meer vertalingen uit de klassieke,
Engelstalige literatuur. In het fonds van Liverse zitten trouwens ook
de veelbelovende Joanne Limburg en T.S. Eliot Prijswinnaar John
Burnside. Het is maar dat u het weet. Met Voos of Wilde onder de
kerstboom lijkt me een stuk aangenamer dan met de nepromantiek van dat
irritante Jingle Bells.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten