Gisteravond,
bij de Naughty Night van iDordt en de Popcentrale, moest ik denken
aan de Vlaamse schrijver Louis Paul Boon, de auteur van het fameuze
De Kapellekensbaan en een serie andere mooie boeken. Boon,
'Boontje' voor intimi, waaronder Kees Buddingh', was een enthousiast
verzamelaar van erotica. Hij schreef ook een erotisch boekje,
getiteld Mieke Maaikes obscene jeugd. In de jaren zeventig
verkochten wij in de winkel van Bobby Kinghe, in de Hofstraat,
uitgeversrestanten en licht beschadigde boeken. Zo ook Mieke
Maaikes obscene jeugd, waarvan wij een grote partij binnenkregen.
Er zaten hier en daar wat vlekjes op het omslag (nee, dit is niet als
grap bedoeld), voor de rest was er met de boekjes niets aan de hand.
Ze liepen als een trein en Bobby Kinghe verdiende er flink aan. De
opbrengst van de winkel werd gebruikt voor het organiseren van de
culturele activiteiten van de stichting. Het is niet overdreven te
stellen dat het Dordtse culturele leven in die tijd voor een deel
draaide op erotiek.
Uiteraard
heb ik Mieke Maaikes obscene jeugd met plezier gelezen. Het
verhaal komt neer op waar al dergelijke verhalen op neer komen, maar
een goed geschreven erotisch verhaal is een zeldzaamheid. Op het
internet word je doodgegooid met erotische en pornografische verhalen
waar niet door te komen is omdat ze vrijwel onveranderlijk bitter
slecht zijn geschreven, met de pik in plaats van met de pen. Dezelfde
bagger die je leest in de langzamerhand zeldzaam wordende
pornoboekjes. In die bladen lijken verhalen en foto's voortdurend te
worden gerecycled. Op internet zal dat ook wel het geval zijn, maar
daar is de massa 'vieze plaatjes' zo overweldigend dat het wellicht
niet direct opvalt. Een van de beroemdste pornoboekjes uit vroeger
tijden was de Chick van Joop Wilhelmus. In de beginperiode
stonden nogal wat Dordtse meisjes model voor de Chick. Voor
een paar tientjes gingen zij jarenlang de pornowereld door.
Hoewel
we midden in de seksuele revolutie zaten en er sowieso niets mis is
met model staan voor een seksblad, mits uit vrije wil, maar dat hoef
ik niet uit te leggen, werd er toch een beetje met scheve ogen naar
zo'n meisje gekeken. Zo hypocriet waren we wel in die tijd en ik vrees dat het in het moreel veel beneper tweede decennium van de 21e
eeuw niet veel beter is, in tegendeel. Ik herinner mij dat wij een
keer in de kroeg een Chick onder ogen kregen waarin een meisje
stond dat we ook vaak in het café
zagen. Ze was in allerlei standen gefotografeerd met een winterpeen
in haar kutje, met druifjes aan haar aanminnelijke tepeltjes en
uiteraard met een banaan tussen de lippen. De fotoserie heette 'De
groentetuin.' Achter haar rug noemden we haar daarna 'de
groentetuin.' Dat meisje is nu een vrouw van in de zestig. Haar naam
ben ik vergeten, maar ik zie haar nog weleens lopen in de stad. 'Hé,
de groentetuin,' denk ik dan. Het was zo'n meisje dat model
voor Mieke Maaike had kunnen staan. Dan had ze geen bijnaam voor het
leven gehad, maar wel het eeuwige leven in de letteren.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten