Lieve
Stella,
Vanmorgen
las ik een column in Trouw van Hasna el Maroudi over de mooie, maar
vooral ook de schaduwzijden van het internet. Aanleiding waren de
schokkende reacties in de sociale media op de dood van een
vijftienjarige, Belgische jongen van Marokkaanse afkomst door een
ongeluk met een quad. Het lijken vooral domoren en extremisten te
zijn die je op Facebook en Twitter hoort. Nu valt dat op mijn
Facebookpagina wel mee, omdat ik idioten en mensen met een te
uitgesproken mening, die mij niet bevalt, er gewoon uitgooi. Met
Twitter doe ik niet veel, behalve er af en toe iets opzetten ten
behoeve van mijn eigen winkeltje in literaire curiosa. Ik hoor alweer
iemand roepen dat het 'niet democratisch' is om onwelgevallige
meningen te weren, maar dat zal me worst zijn. Mijn Facebookpagina is
privéterrein, een soort voortuin, en gezwets dat ik thuis niet
tolereer hoef ik ook daar niet aan te horen. Er blijft genoeg
interessants over, al ligt voortdurend lezen van een scherm mij niet
erg. Daarom heb ik tegenwoordig weer een krant. Een tijdje geleden
werd mij in Utrecht een abonnement op Trouw aangepraat door een
aardige werkstudente. Ik heb er geen spijt van. De eerlijkheid
gebiedt me te zeggen dat ik al een tijd aan zo'n abonnement liep te
denken. Het was voor dat meisje geen moeilijke verovering. Bovendien
was het een van de weinige, stralende dagen van deze al grotendeels
mislukte zomer, waardoor ik bij voorbaat in een toegeeflijke stemming
was. Ik kreeg een week later als welkom een doos wijn toegestuurd en
al drink ik aanzienlijk minder dan voor die hartstilstand, een
wijntje af en toe blijft welkom.
Ik
begin de dag tegenwoordig dus met het lezen van Trouw, waarbij ik de
pagina's over geloof en spiritualiteit meestal oversla, want er is al
genoeg gezever in de wereld. Als ik hem uit heb, gaat hij naar zwager
René,
die dat allemaal wél
interessant vindt. Een uitzondering maak ik voor verschijnselen die
naar een Monty Python-achtig absurdisme neigen, zoals mensen die in
kabouters geloven. Zelf geloof ik in de natuur en in hoe wreed,
onrechtvaardig en ongehoord (zelf)destructief die is. Anders
bestonden er geen mensen, enge beesten en nare ziekten. 'Niet tobben.
Het komt toch nooit meer goed,' schrijft Gerard Reve soms onder zijn
brieven. Ik moet daardoor denken aan een andere uitspraak van hem:
dat Nederland over vijfhonderd jaar (of vierhonderd, dat wil ik kwijt
zijn) toch is ondergelopen. Een variant op het 'na mij de zondvloed,'
van, naar ik meen, Lodewijk XV. Wat zal ik
dan tobben? Als mijn hart niet nog eens gaat opspelen en als ik niet
toevallig een keer op het verkeerde ogenblik op de verkeerde plek
ben, heb ik misschien nog een jaar of twintig, vijfentwintig. Dat is
tekort om alles te kunnen lezen wat over Napoleon is gepubliceerd en
om de voorraadkelder van wijnmakerij Boutaris in Stenimachos leeg te
drinken. Zeker nu ik maar twee glazen per dag mag van mijn meer dan
charmante cardiologe.
Deze
maand volgt mijn overgang van vitale testosteronbom naar vieze, oude
man. Dat heb ik niet van mezelf, dat heb ik gejat van Jaap van den
Born. Had hij het maar niet op Facebook moeten zetten. Gelukkig dat
ik niets tegen vies heb. Wel tegen oud, hoewel: oude jenever, oude
ambachten, oud en vertrouwd... misschien valt het allemaal wel mee.
Voor de millenniumwisseling gonsde het van de onheilstijdingen, maar
op 1 januari 2000 ging de zon gewoon op en dat zal na mijn verjaardag
ook wel het geval zijn. Groots vieren doe ik het niet. Ik geef een
etentje voor een handvol intimi en de jongedame die mijn aardse
bestaan nu en dan opvrolijkt, al moet ik mijn handen thuishouden,
zegt ze, en mij niets in mijn hoofd halen. Ja, ja, tegenover het
mooiste model van Dordt zitten en dan denken aan je geruite
pantoffels en aan de wijkverpleegster die je steunkousen komt
uittrekken.
Hoe
dan ook, ik heb nog voor jaren werk aan mijn dagboeken, al weet ik
even niet hoe ik daarmee verder moet. Ga ik eerst verder met het
vervolg op Een zootje
ongeregeld, of met een
vervolg op Mijn koffers
gepakt? De periode
vanaf juli 2009 staat letterlijk en figuurlijk dichter bij mij en is
daardoor misschien ook interessanter voor mijn lezerspubliek, al weet
ik dat niet zeker. Ik zou het je willen vragen, al denk ik dat ik het
antwoord al weet. Jij zou kiezen voor het boek over 1980-1983, want
daar sta je zelf nog niet in en je bent nooit helemaal gelukkig
geweest met mijn dagboekpublicaties, bezorgd als je was voor je
privéleven. Wel heb je mij altijd loyaal gesteund, ook als ik zaken
vermeldde waar je niet blij mee was. Voorlopig werk ik dan eens aan
het ene en dan weer eens aan het andere deel. Eenheid in
versnippering, we zien wel waar dat toe leidt. Ondertussen moet ik
mij voorbereiden op een reisje dat ik ga ondernemen.
Binnenkort
ga ik een paar dagen naar Cyprus, om mij op de hoogte te stellen van
hoe het daar nu is, met de economie en met de onderhandelingen over
de hereniging van het eiland, zodat al die roestige olievaten en dat
prikkeldraad op de vuilnisbelt kunnen. Ik ga met een aantal
ingewijden spreken en hoop daarnaast enkele bekenden te zien uit de
tijd dat wij samen op het eiland waren, voor de bloemlezing Wij
wonen in een taal en
voor mijn boek Afrodite
en Europa. Daarover ga
ik dan schrijven. Ik ga er uiteraard van de commandaria proeven en
van de Othello Vintage, maar vooral hoop ik op een paar uurtjes
weemoedig zwerven door het oude centrum van Lefkosia en te bedenken
hoe ik jou mis en Niki Marangou (drie jaar geleden in Egypte
verongelukt) en hoe heerlijk het was in haar schitterende tuin in
Agios Dometios, toen we daar op het eten waren genodigd. Ook die
verschrikkelijk aardige dichter Fivos Stavrides is inmiddels
overleden. Het zal een confronterend bezoek worden, denk ik, maar ook
troostrijk. Ik hoop dat dat mooie café
met terras tegenover de Omeriye-moskee er nog is, waar ik in 2009
onze vriend, de dichter Mehmet Yashin ontmoette en een dag later werd
overvallen door een enorme stortbui. De enige regenbui die ik tot nu
toe op Cyprus heb meegemaakt, maar die was meteen wel zeer
gedenkwaardig.
In
gedachten, altijd,
Kees
Dordrecht,
3 augustus 2016
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten