De trein heeft Utrecht Centraal nog maar net verlaten of hij komt alweer schokkend tot stilstand. Even later roept de conducteur om dat we voor een rood licht staan en dat dat nog even duurt. Er loopt iemand op het spoor. Spoorlopen, het schijnt voor sommigen een liefhebberij te zijn waar de spoorwegen niet blij van worden. Je weet maar nooit of je te maken hebt met een onverantwoordelijke geinponem of iemand die voor de trein wil springen.
Voor we vertrokken liep de conducteur groetend door de eersteklas. Dat gebeurt meer. Of de reizigers in de tweede klas ook zo worden begroet, weet ik niet. Ik reis altijd eersteklas. Ik heb een kortingskaart, waardoor ik in feite tweedeklas betaal. Voor een dubbeltje op de eerste rang, Nederlandser kan het niet. Er zijn altijd kleingeesten die, als ze door de eersteklas lopen op weg naar hun plek in de tweede, een schampere opmerking maken. Het is de jaloezie van de mokkende burger, die niet zelden meer te besteden heeft dan de eersteklasser met kortingskaart.
Ik kom terug van een lezing door mijn oud-hoogleraar Maarten van Rossem. Over zijn boek Wat is geluk? Hij zei dat hij eigenlijk bedoelt: Wat is tevredenheid? Hij komt onvermijdelijk op de mokkende kleingeesten, die minderheid van ongeveer 15% van het electoraat, die zich voelt aangetrokken tot halvegaren als 'onze Pim' of fantasten als Baudet, 'onze Thierry'. 'Als je op zo'n partij stemt ben je niet goed bij het hoofd,' aldus mijn leermeester. Ik denk het hem na.
'Hij is aangehouden,' klinkt het door de intercom. De trein komt weer op gang. De spoorloper zit achter slot en grendel. Zijn motief zal ik nooit te weten komen. Misschien denkt hij wel dat zijn land in handen is van de spoorwegen en wil hij het 'teruggeven aan het volk'.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten