In Tempo Doeloe, een omarming van Kester Freriks leest Warnaar: 'Onderdrukking verwijderen uit de taal, dus op symbolisch vlak, is vrijblijvend en gemakzuchtig'. Het gaat om politiek correct taalgebruik. Dat je jezelf 'wit' moet noemen in plaats van blank, anders ben je een racist die doet aan koloniale uitbuiting, onderdrukking en slavernij. Hij moet denken aan rapper Akwasi, die dit soort gedachten propageert. Alle 'witten' zijn schuldig aan de slavernij. Ja, denkt hij, die koningen van de Ashanti konden er natuurlijk niets aan doen dat kooplustige blanken graag hun slaven afnamen. Met 'rap' heeft hij trouwens weinig op.
Je mag ook niet meer schrijven dat iemand een slaaf was. Nee, hij of zij was 'tot slaaf gemaakt'. Warnaar denkt niet dat de geschiedenis er iets door zal veranderen. Hij woont in een straat die is genoemd naar een generaal uit de Boerenoorlog. Hij kent een activist die vindt dat die straatnaam moet worden veranderd, want 'de apartheid, je weet wel'. Die generaal overleed in 1922, de apartheid werd in Zuid-Afrika in 1948 ingevoerd. Apartheid, mag dat nog wel van de taalzeloten, vraagt hij zich af, of moet je 'tot rassenscheiding gedwongen' zeggen of iets in die geest? Hij vindt taalzeloten een beetje eng, gevaarlijk misschien wel.
Kester Freriks schrijft ook: 'We leven in een staat van onophoudelijke verongelijktheid en angst te beledigen. Die combinatie is giftig en verlamt ons taalgebruik'. Je zou al die lui de kost moeten geven, denkt hij, die het een levenstaak vinden onophoudelijk beledigd te zijn.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten