L.H. Wiener schrijft in zijn boek Fallen Leaves. Brieven 1966-2016: 'De e-mail is als een hoer in de liefde: het gaat snel en efficiënt, maar als je liever een echte brief had willen schrijven, houd je er een kater aan over'. Hij herinnert zich zijn eerste e-mail, halverwege de jaren '90. De Digitale Stad was net ontstaan, een initiatief dat bijna is vergeten. Hij stuurde een berichtje aan een bevriend hoogleraar in de VS. Binnen een paar minuten had hij antwoord. Toen hij een tijdje aan een universiteit in Amerika verbleef, deden brieven naar Nederland en vice versa er ongeveer twee weken over. Een van de redenen waarom het land van de onbegrensde mogelijkheden tegenviel.
Die e-mail en het antwoord daarop zijn allang verloren gegaan. De brieven die hij vanuit Minneapolis stuurde en ontving, zitten in zijn archief. Dat archief is een slecht geordende puinhoop, maar als hij de moeite neemt kan hij ze vinden en herlezen. Hij houdt van brieven schrijven, echte brieven. Echte brieven schrijf je met een vulpen. Hij heeft er een kleine collectie van. Allen goede middenklassers, die jarenlang meegaan. Je raakt aan zo'n pen gehecht.
Hij vraagt zich af of L.H. Wiener de oorspronkelijke brieven in Fallen Leaves met een vulpen heeft geschreven. Het zou hem niet verbazen. Wiener was bevriend met een andere door Warnaar bewonderde schrijver: A.L. Snijders. De heren zijn inmiddels gebrouilleerd. Volgens Snijders omdat hij, weduwnaar geworden, is hertrouwd. Dat keurde Wiener af. Dat ging misschien ook wel met een vulpen.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten