Hij wil het liefst terug naar de plekken die hij ooit bezocht en die een bijzondere indruk op hem maakten. Plekken waarmee hij bekend is, waar hij zich op zijn gemak kan voelen. De eilanden Skyros en Samothraki, bijvoorbeeld. Het stadje Llangollen in Wales. Het eiland Texel. Er zijn ook plaatsen waar hij ooit was, waarvan hij zich voornam om terug te komen en die hij nooit meer bezocht. Het eiland Harris, het plaatsje Carrick in het graafschap Donegal, Houffalize in de Ardennen. Hij weet niet waarom. Lastig te bereizen misschien, andere bestemmingen die zich opdrongen, wie zal het zeggen?
Het zou er toch eens van zou moeten komen, maar voorlopig is reizen een opgave geworden. Een gedoe met testen, met benauwde maskers, met gebieden in kleurcodes waar je wel of niet in mag of alleen als het strikt noodzakelijk is, maar waarbij niet altijd duidelijk is wat dat dan is. Reizen in angst voor de ander, een tocht die vooral bestaat uit afstand houden en omgaan met regels en adviezen waarvan de logica soms ver te zoeken is. Hij reist voorlopig maar wat rond op het internet. Hij vindt het cichorei in plaats van koffie, het is min of meer te drinken.
Wat deed de tijd met die lang geleden bezochte plaatsen? Zou hij iets herkennen? Zou hij zijn geboortestad herkennen als hij er veertig jaar niet meer was geweest? Misschien zoals je na lange tijd een jeugdliefde herkent. Dezelfde oogopslag, soms een stem die nog aan toen herinnert.
Foto (Tarbert, Isle of Harris, Scotland): auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten