voor Wendy Lancefield
When we two parted
In silence and tears,
Half broken-hearted
To sever for years,
Pale grew thy cheek and cold,
Colder thy kiss;
Truly that hour foretold
Sorrow to this.
George Gordon, lord Byron
Ik zette het ooit op muziek en
in een romantische bui
denk ik nog weleens aan dat afscheid
in een pub in Chester waarvan ik
de naam al lang vergeten ben.
Ik weet nog wel dat het regende,
het weer huilde een beetje met ons mee.
Ik was net negentien, jij iets jonger
en we dachten natuurlijk
dat het slechts tijdelijk was,
maar op zo'n leeftijd kan een zee
voor de liefde fataal zijn.
Het leven nam zijn loop,
ik heb je nooit meer gezien, behalve
op de foto's die ik nog van je heb.
Ik ben weleens teruggegaan naar Chester
in de wonderlijke hoop
op een toevallige ontmoeting,
maar we zouden elkaar na al die jaren
waarschijnlijk niet hebben herkend.
Wat ik me nog wel herinner
is de straat waarin je woonde,
in het charmante gehucht op de Wirral
met de middelbare meisjesschool
waar ik je 's middags ophaalde.
Zelfs je telefoonnummer
zit nog in mijn geheugen.
Soms borrelt het op onverwachte
ogenblikken op, maar ik heb het
nooit meer durven draaien.
...
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten