Enkele weken voor zijn overlijden trad Johnny van Doorn, voorheen bekend als Johnny the Selfkicker, op in de aula van het toenmalige Gemeentelijke Lyceum aan de Noordendijk in Dordrecht. Ik gaf in die tijd naast geschiedenis ook nog Nederlands en had het genoegen om hem op een vroege novembermorgen in het jaar 1990 namens de sectie bij het Dordtse station op te halen. De voorstelling had niet het succes dat de leraren Nederlands ervan verwachtten. Wat de leerlingen achteraf bijbleef was dat Van Doorn voortdurend zijn glaasje bijvulde (in het contract was een fles droge sherry opgenomen) en zijn tirade 'kom klaar klootzak!' Zoiets wil er bij de jeugd altijd wel in. Rommelend in een map oude papieren vond ik een gedicht dat ik een maand of wat na Van Doorns dood over dat optreden schreef:
Schrijver op school
voor Johnny van Doorn
De krant had een fotograaf
naar het station gestuurd.
Het matineuze uur, zoals je zei,
was je zeer aan te zien.
Je zwaaide naar een
voorbij fietsende vrouw,
een reactie kreeg je niet.
Voor het jeugdige publiek
was je reeds een stem
uit het verleden;
de meeste leraren
waren je boeken vergeten,
zo zij ze al hadden gekend.
Alleen
kom klaar klootzak
deed de aula rimpelen
van herkenning.
Tot troost een mooi meisje
met bloemen en een kus
en iemand van het schoolbestuur
met een formulier
voor de betaling.
De krantenfoto toonde vooral
de verlepte bloemenstal.
Het was een koude novemberdag.
Niet veel later ging je dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten