Het jongste nummer van Ballustrada, uit het verre Middelburg, lag zaterdag op de mat. Hoe krijgen ze het uitgekiend: net voor een vrij Pinksterweekeinde, zodat ik mij direct op het aangenaams dat Ballustrada te bieden heeft kon storten. Er staan weer talloze verrassende bijdragen in, gedeeltelijk gerangschikt onder het thema 'Ons Oosten,' dat zich volgens de inleiding inmiddels over de gehele globe heeft verbreid, in een vorm van culturele globalisering, zeg maar. Men vindt dat Oosten evenzeer in New York of Alaska als in Bombay of Singapore. Zelfs in Dordrecht, waar wij sedert enkele jaren gezegend zijn met een zeer klein, maar voortreffelijk Thais restaurant. De Laaglandse Dichters werden dit keer bijeengedreven door Chrétien Breukers, die een eredivisieploeg auteurs heeft laten schrijven over het thema geboorteplaats. Zelf draag ik een verhaal van de in 2006 overleden Indiase schrijfster Revathy Gopal in vertaling bij en verzorgen Stella en ik de rubriek 'Taal ver taal' met een aantal verzen van de Cypriotische dichter Michalis Piëris. Daarbij heb ik een domme, maar niet oninteressante fout gemaakt. Van een van de gedichten zette ik, zonder daar verder erg in te hebben, niet de definitieve versie in het bestand, maar de voorlaatste. Een stukje werk in uitvoering. Daarin moet in de laatste regel nog een keus worden gemaakt tussen het woord omkering of wending, die dus nog allebei in de regel staan. Ik weet natuurlijk welk woord het uiteindelijk is geworden, maar het zou aardig zijn als de lezers, zonder de brontekst, eens zouden aangeven wat voor hen de natuurlijkst aandoende oplossing is, ik ben daar wel benieuwd naar. Ik zou zeggen: koop die Ballustrada en zend uw oplossing in naar de redactie (http://www.ballustrada.eu).
Een groot deel van de vorige week is verloren gegaan aan de correctie van het Vwo-eindexamen geschiedenis. Een nare klus, waarvan ik met liefde afscheid neem. Volgend jaar, mijn laatste in het onderwijs, neem ik geen eindexamenklassen meer. Ondanks die nogal belastende correctie heb ik toch nog kans gezien om een paar interessante boeken te lezen.
Ten eerste Dochters van de maan van Annemarie Peters, een boek dat handelt over de menstruatiecyclus in mythen en in de hedendaagse tijd. Niet een boek dat je als man direct zou gaan lezen, maar ik kreeg het van de schrijfster cadeau en ontdekte dat het een uitstekend geschreven verhandeling is, waarin allerlei belangwekkende dingen worden gezegd over de levenscyclus en de relatie van de mens met de natuur en waarin op creatieve en vruchtbare wijze talloze mythen worden geanalyseerd ter verduidelijking van het betoog. Daarbij raakt de schrijfster ook aan thema's als de verhouding vrouw-man, het beeld van de vrouw in diverse religies en de beleving van seksualiteit. Een wijder en diepgaander boek dan de ondertitel je in eerste instantie zou doen geloven.
Het tweede boek is het prachtige Souvernir. Herinneringen aan een vader, van Nicole Montagne. Een boek waarin zij afscheid neemt van haar overleden vader. Ze verwoord haar verdriet en gemis in een heel subtiele, haast breekbare stijl, waardoor het boek diep ontroert, maar geen spoor van larmoyantie vertoont. Vaak moest ik al lezende denken aan het jaar na Stella's overlijden, een jaar dat ik ook nog maar vijf maanden geleden afsloot. Montagne kiest voor een vorm die dicht bij het dagboek komt, haar herinneringen, indrukken en belevenissen worden aan specifieke data gekoppeld en die weer ondergebracht in de vier seizoenen. Het boek begint met de winter, het onvermijdelijke seizoen van de dood en eindigt met de herfst, dat droeve seizoen dat al doordrenkt is van vooraankondigingen van het sterven. Daartussen de lente, die zich van de dood niets aantrekt en uitmondt in de zomer. Dan breekt de herfst aan en wordt de cyclus onvermijdelijk voltooid.
Annemarie Peters, Dochters van de maan. Haarlem 2004, ISBN 90 6963 647 6.
Nicole Montagne, Souvernir. Herinneringen aan een vader. Amsterdam 2009, ISBN 978 90 5936 247 5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten