Hij is dol op oude landhuizen. Vooral Engelse. Als hij in Engeland is bezoekt hij ze in alle soorten en maten en uit alle tijden. Rondwandelen in een, soms nog steeds bewoonde, wereld uit een andere tijd, met de waan van de dag ver achter de hekken van het omringende landgoed. Zijn vrouw vond de negentiende eeuw de tijd die het best bij haar paste. Hij is meer van de achttiende, toen het klemmende corset van Victoriaanse moraliteit en preutsheid de maatschappij nog niet beheerste.
Hij las het London Journal (1762-63) van James Boswell, maar die avonturen waren de familie toch te gortig, zodat het boek pas halverwege de vorige eeuw verscheen. Zijn escapades met meisjes van plezier, in het stikdonker op London Bridge, terwijl de rivier onverstoorbaar onder de jongelui doorstroomde en met actrices, bij voorkeur met actrices, logen er niet om. Als hij weer eens een kwikbehandeling moest ondergaan tegen syfilis, was het altijd de schuld van het meisje, een aspect van die tijd waar hij liever niet aan denkt. Je moest als achttiende eeuwer vooral gezond zijn en niet onbemiddeld.
Een van de plekken die hij bezocht is het Elizabethaanse Chawton House, dat ooit in het bezit was van een broer van Jane Austen. Haar nagedachtenis wordt er geëerd. Er is een bibliotheek gevestigd, die zich richt op vrouwelijke schrijfsters uit het verleden. Austen leefde aan het einde van de achttiende en in het begin van de negentiende eeuw, nog voor het Victorianisme de dominante moraal werd.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten