In Spreuken 31 geeft de moeder van koning Lemuel haar zoon onder meer de volgende raad: 'Geeft sterken drank dengene, die verloren gaat, en wijn dengenen, die bitterlijk bedroefd van ziel zijn'. Heerlijk, die Statenvertaling, denkt hij. Hij mag graag smullen van de verhalen uit het Oude Testament in de 'tale Kanaäns'. Moord en doodslag, dood en verderf zijn alom aanwezig. De drank vloeit soms rijkelijk, in het onderhavige geval ter vertroosting van dengenen die verloren gaan of de behoefte hebben hun droefenis te verdrijven.
Hij heeft daar ook weleens behoefte aan, aan het verdrijven van zijn droefenis. Toen een minister op de wijze van Roodkapje zingend afscheid nam van de vermaledijde smoellap, hechtte hij geloof aan dat goede nieuws, maar inmiddels moet hij weer nauwgezet de winkels uitzoeken waar niet meteen een Feldwebel begint te schreeuwen als hij het ding even is vergeten. En dat is nog niet eens het ergste. De horeca moet weer vroeg op de avond dicht en hij mag niet meer dan vier mensen thuis ontvangen. Alles in het belang van de zorg. In tien jaar tijd zorgvuldig afgebroken door drie kabinetten-Rutte.
Hij kan zich de tijd niet heugen dat hij meer dan vier mensen thuis ontving, maar zijn eerste gedachte na het optreden van wat een bevriend sociaal-pedagoog 'het gekluns van hopeloos incompetente klungels' noemt, was: 'Rutte en De Jonge jullie kunnen mijn kloten kussen'. Zo zeggen de Vlamingen dat, al moet hij er niet aan denken dat die zwabbernoten het letterlijk zouden nemen.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten