Warnaar zal de laatste zijn om de klimaatverandering te ontkennen, maar hij wordt zo langzamerhand beroerd van de moralistische zeloten die het milieu aangrijpen om hun ideeën aan de samenleving op te leggen. Het dwangmatige geroep dat 'vegan' het klimaat gaat redden en dat je in feite een asociaal bent als je je niet tot die manier van eten bekeert. Het drijft hem naar de slager, ook al is hij niet echt dol op vlees. Hij heeft liever een visje of zeevruchten.
Vliegschaamte, iets wat je geacht wordt te hebben als je een vliegtuig neemt, kent hij niet. Hij heeft het niet op vliegen en neemt liever de trein, maar als hij binnen een uur of drie op zijn bestemming kan zijn, in plaats van drie dagen in een trein te zitten, is de keuze snel gemaakt. Wel business class tegenwoordig, hij is het opeengepakt zitten, met te vaak een obesische figuur in de middenstoel of een krijsende baby twee plaatsen verderop, langzamerhand wel zat. Hij vindt dat hij de leeftijd heeft om zichzelf af en toe een beetje te verwennen.
Hij denkt aan zijn moeder die, als jonge meid voor de oorlog, met haar zussen de fiets nam als ze een dagje naar het strand gingen. 's Morgens vroeg van Dordrecht naar Kijkduin en 's avonds weer terug. Op stevige 'omafietsen' zonder versnelling en op het strand met een degelijk, zwart, veel huid bedekkend zwempak aan in plaats van lekker in je blote reet. Dat waren nog eens tijden!
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten