Je zaken wist je rotsvast
in de hand.
Een koers zonder afbuigen,
een feilloos programma
om de hemel te bestormen.
Een hemel die, zo jij hem dacht,
weinig meer was
dan eens per jaar met tropenmeisjes
in een muf en heet hotel.
Dat is je ook het eerst ontvallen,
al met het barsten
van je geglazuurde kop,
het onafwendbaar
scheuren van je web.
Volhardend eis je desondanks
je dagelijks verzetje:
een zuster die liefdeloos
je kont afveegt
en soms een hoogtepunt,
wanneer een jonge moeder
op straat onder het raam
haar nietsvermoedend
kroost uitlaat.
Uit: Kees Klok - Het is al laat. Gedichten. Uitg. Liverse, 2008. ISBN 978 9076982595.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten