In een afgelegen en hooggelegen bergdorp in de Pindos, in de buurt van Grevená, volgde ik zondagavond de verkiezingsuitzending van het televisiestation ANT. Het ging om plaatselijke verkiezingen, die van burgemeesters, gemeenteraden en periferiarchen, zeg gouverneurs van de provincie. Van secondair belang vergeleken bij de parlementsverkiezingen, maar net als in Nederland werden zij door de politieke partijen in de campagne volop misbruikt, door de landspolitiek voortdurend aan de orde te stellen. Oppositieleider Andonis Samaras van de ND voorop. Hij is kennelijk al vergeten dat zijn partij voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor de benarde situatie waarin het land verkeert, wat ietwat merkwaardig is voor iemand die in de regering Karamanlis een ministerpost bekleedde en die dus mede aangesproken kan worden op de onjuistheden welke die regering aan Europa heeft verkocht om de ware stand van de lopende rekening te verhullen. Op zijn beurt deed premier Papandreou een duit in het zakje door te dreigen met vervroegde parlementsverkiezingen als de uitslag desastreus zou zijn voor regeringspartij PASOK. Daarmee joeg hij het bedrijfsleven, Europa en veel kiezers in de gordijnen. Vervroegde parlementsverkiezingen zouden het land verder in de chaos kunnen storten, terwijl nu juist stabiliteit een harde noodzaak is. Zodra de premier zijn dreigement uitte schoot de rente op Griekse staatsleningen opnieuw omhoog, een teken aan de wand.
De lokale verkiezingen kregen aldus een groter belang dan zij doorgaans hebben. ANT had voor zijn uitzending, die begon om zeven uur, het ogenblik dat de stembussen sloten, een groep journalisten gemobiliseerd en een aantal politici uitgenodigd. Hoe lang de uitzending duurde weet ik niet, want om twaalf uur ben ik met tuitende oren en vervuld van de meer dan voortreffelijke, plaatselijke wijn, mijn bed in gedoken. De studiogasten hebben in ieder geval een geweldige prestatie geleverd door vijf uur lang onafgebroken en onvermoeibaar door elkaar en tegen elkaar te schreeuwen en te tieren, waardoor zelfs mijn Griekse gastheer en gastvrouw, toch gewend aan de Mediterrane manier van communiceren, voortdurend de draad van het gesprek kwijtraakten. Een 17e eeuwse Poolse Landdag had er een voorbeeld aan kunnen nemen. Gelukkig kwamen in een hoek van het scherm regelmatig de uitslagen in beeld en zo konden wij ondanks het getetter in de studio toch behoorlijk het verloop van de strijd volgen. We probeerden af en toe over te schakelen naar een ander station, maar wegens problemen met de antenne leverde dat alleen maar sneeuw en vaag gekraak op. Wat wil je? Het dorp is zo afgelegen dat met enige regelmaat beren op de achtererven om voedsel komen schooieren.
Uiteindelijk is de PASOK met een lichte voorsprong geëindigd, waardoor premier Papandreou al in de loop van de avond kon verklaren dat vervroegde verkiezingen voorlopig van de baan zijn. Wel is in de meeste gemeenten en periferiarchiën een tweede verkiezingsronde nodig, omdat geen van de kandidaten meer dan 50% van de stemmen verkreeg. Opvallend is echter dat, ondanks dat stemmen verplicht is, ongeveer 40% van de kiezers niet is komen opdagen. Dat moet vooral de leiders van de twee grote partijen te denken geven. Het zou verstandig zijn van Papandreou en Samaras om, als het stof van de verkiezingen is neergedaald, rond de tafel te gaan zitten teneinde een gezamenlijke koers uit te stippelen om de crisis te lijf te gaan. Jean-Claude Junker heeft namens Europa al opgeroepen tot nieuwe bezuinigingsmaatregelen om het begrotingstekort in 2011 verder omlaag te brengen. Wie de negatieve effecten op de Griekse economie van de huidige maatregelen ziet, begrijpt dat dat een onmogelijke eis is. Dat wil niet zeggen dat het land reddeloos verloren is, wel dat het meer tijd nodig heeft om zich van de crisis te herstellen dan het buitenland verlangt. Een eensgezind en vastberaden Griekenland is nodig om dat aan de Europese partners duidelijk te maken. Met onderling gekrakeel à la zondagavond zal dat niet lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten