Na zijn overrompelende debuut Spiltijd, waarmee hij een open zenuw van de contemporaine Europese geschiedenis raakte, heeft Wil Boesten nu zijn tweede roman, Tot de regen komt, gepubliceerd. Een boek dat ik even gefascineerd las als zijn eersteling, al heeft het een heel andere thematiek. Het verhaal speelt zich af in Noord-Italië, tijdens een haast apocalyptische periode van droogte en zinderende hitte. De hoofdpersoon, de halfwees Emidio, ontvlucht met twee vrienden hun oververhitte provinciestad, waarschijnlijk Spoleto, naar een dorp in de bergen. Een besluit waarin je de echo van Boccaccio's Decamerone hoort. Zij zijn te gast bij een wederzijdse vriend die een oud palazzo bewoont. Een zonderlinge man met bijzondere opvattingen over de restauratie van het paleis, die het bewust onder primitieve, middeleeuwse omstandigheden bewoont. Eén persoon ontbreekt in het gezelschap: Neva, de oogverblindende vrouw van de uitgetreden priester Lentini. Voor Emidio ontrolt zich naarmate het verblijf duurt het mysterie waarom zij op het laatste ogenblik niet meereisde.
In een decor van toenemende dreiging en ondergang ontwikkelt zich, tussen de op elkaar teruggeworpen mannen, een drama van klassiek Griekse omvang. Als in een vulkaan bouwen de spanningen zich op tot het tot een onthutsende uitbarsting komt. De levensverhalen van Emidio, Lentini en Mondo verwikkelen zich tot een explosief mengsel, waarna zich voor de protagonist de catharsis voltrekt. Het is een boek vol verrassingen, dramatiek en menselijke zwakheden waarin je van het begin af aan wordt meegesleept. Zo'n boek dat je persé uit moet lezen als je erin bent begonnen en waarvoor je alles waar je op dat ogenblik mee bezig bent terzijde legt. Een psychologisch drama dat zich ook uitstekend zou lenen voor een verfilming. De wijze waarop Wil Boesten stilistisch de levensverhalen met elkaar verweeft, aangenaam wisselend tussen heden en verleden de lijnen met elkaar verbindt, getuigt van technisch meesterschap. Opnieuw raakt hij een open zenuw, een die wij vrijwel allemaal hebben: die van het menselijk tekort.
Het is een roman waar je letterlijk warm van wordt. Een boek dat je wijst op de consequenties van het menselijk falen, op de verwoestende gevolgen van arrogantie, ijdelheid en cynisme, zeker waar het gaat om het lot van het jaarlijkse muziekfestival waar de vrienden nauw bij betrokken waren. Een vrolijk boek is het daardoor niet, maar wel een waarvan, zoals het bij een klassiek Grieks drama behoort, een louterende werking uitgaat.
Wil Boesten – Tot de regen komt. Uitgeverij Augustus. ISBN 978 90 4570457 9,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten