De Griekse
verkiezingsdag heb ik in Nederland meegemaakt, waar ik in
Baarle-Nassau gedichten voordroeg bij de presentatie van de
verhalenbundel Rafelranden van Annemarie Bolsius, door Uitgeverij Liverse. Het was een
koude middag, maar binnen stond de verwarming hoog. De temperatuur
steeg in de goedgevulde zaal al snel tot Griekse waarden.
Woensdagavond nog was ik bij een voorstelling van volksverhalen en
muziek, door Sophia Nikolaïdou
en Dimitris Sklivanos (Blacky), in een kafeneion in de kapani (de
centrale markt) in Thessaloniki. Het was een zwoele zomeravond, maar
in Baarle-Nassau was het warmer. Het was een beetje een informele,
want niet strak geregisseerde presentatie, met wijnen en
Bourgondische hapjes. Er werd gul geschonken. Zo'n café
waar de kroegbaas even een fles bij de buurman leent als de jenever
onverwacht op is. In Dordt wordt zulk een fles niet geleend. Er werden mooie
fragmenten gelezen uit Rafelranden. De electorale opwinding aan de
rafelrand van Europa drong echter niet tot Baarle-Nassau door.
Misschien
was dat maar beter ook, want de voorspelde trek naar extreem links en
extreem rechts, alsmede de afstraffing van de regeringscoalitie,
bleek zich inderdaad te hebben voltrokken. De conservatieven van
Samaras zijn nog wel de grootste partij gebleven. Een kleine grootste
partij. Hij moet nu gaan proberen een coalitie te vormen die het
extreme bezuinigingsbeleid wil gaan voortzetten. Van de twee grote
winnaars hoeft hij geen steun te verwachten. Dat zijn de
linksradicale Syriza en de ultra-rechtse Gulden Dageraad, een partij
van pure nazi's, inclusief een soort swastika als symbool, de groet
met de gestrekte arm en een diepgeworteld racisme. De white
trash van Griekenland,
maar dan nog een slag erger. Bij de linkse winnaars hebben we ook nog
de KKE van Aleka Papariga, de Eucalypta van de Griekse politiek. De
KKE is een dogmatische, communistische partij van de zeer oude
stempel die erop uit is van Griekenland een soort Cuba te maken. Ook
een zonnig vakantieland. Je ziet er weinig dissidenten, want die
zitten in het gevang of ze zijn naar het buitenland gevlucht.
Het
is alsof Adolf Hitler en Josef Stalin bezig zijn uit hun graf te
herrijzen. Daar moet Europa zich zorgen over maken: in de bakermat
van de democratie zijn de bruinhemden wederopgestaan en wapperen de
vlaggen met hamer en sikkel fier op de meltemi. Een rechtstreeks
uitvloeisel van het door Europa en het IMF opgelegde beleid. Dit keer
zijn de immigranten de zondebok, want joden zijn er niet veel meer in
Griekenland sinds andere bruinhemden in Europa de baas waren. Na de
presentatie terug in Dordrecht hebben we nog een poosje geborreld in
Visser. Het was er gezellig. Veel mensen die waren afgekomen op het
Nederlands Kampioenschap Stoepranden. Hier had de homo ludens het
voor het zeggen. Dat was mij eerlijk gezegd een stuk aangenamer dan
de berichten uit Athene.
Annemarie Bolsius - Rafelranden. Verhalen. Liverse 2012. ISBN 978-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten