Mijn
plaats in het vliegtuig van Athene naar Skyros is aan het gangpad.
Die verruil ik met een Engels sprekende man, zodat hij naast zijn
vrouw kan zitten. Hij bedankt vriendelijk. Verder spreken wij niet
met elkaar. Het toestel, een bescheiden propellervliegtuig, is
opmerkelijk vol. Ik hoor veel Engels. Er wordt, als we landen op de
airstrip van Skyros, niet geapplaudisseerd. In een toestel met
overwegend Grieken gebeurt dat meestal wel. Ik vind het een zielige gewoonte, zoals het slaan van kruisjes bij het
opstijgen of in de bus, als een kerk wordt gepasseerd.
De
volgende morgen sta ik in een kleine olijfgaarde, die als een oase in
een steenwoestijn ligt. Daar, in het rotsige zuiden van Skyros, niet
ver van de marinebasis aan de baai van Tris Boukes, ligt het graf van
Rupert Brooke, de talentvolle Engelse dichter, die als een held uit
de Ilias op weg was naar de strijd om Troye. In dit geval de
Dardanellen. Een insectenbeet werd de dichter, die toch al in wankele
gezondheid verkeerde en tegen het advies van zijn commandant scheep
was gegaan, fataal. Er ontwikkelde zich een bloedvergiftiging waaraan
hij overleed. Dat was op 23 april 1915. Wij staan bij zijn graf om
zijn honderdste sterfdag te herdenken.
Een
Anglicaanse predikant houdt een toespraak die over verzoening gaat,
de Britse ambassadeur spreekt mooie woorden over de dichter, wiens
talent te vroeg werd gesmoord. De Griekse luchtmacht heeft voor een
erewacht gezorgd. De meeste Skyrianen die gekomen zijn kunnen het
Engels niet volgen. Voor een aantal marine- en luchtmachtofficieren
wordt vertaald, hoewel die dat, dunkt me, juist niet nodig hebben.
Een beeldschone, vrouwelijke onderofficier filmt. Een marinier blaast
de Last Post. Het klinkt ontroerend. Er worden kransen gelegd. Ook
door mijn buurman uit het vliegtuig. Hij blijkt getransformeerd tot
Amerikaans generaal. Ik denk aan de vrienden van Brooke, die hem
hier begroeven en die enkele dagen later bijna allemaal door Turkse
granaten uiteen werden gereten.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten